Ahmet Otman Şiirleri - Şair Ahmet Otman

Hani yalancıydı aynalar
Emeklerken ağzında değil miydi
Emzik..
Sonra simsiyah
Kıvır, kıvır saçlar
Geçerdin karşısına

Sen giderken
Mevsim bahar
Aylardan Nisan da olsa
Yağmur yağmayacak
Gözyaşların akacak

Sevda yüklü gecelerde
Bir dileğim var senden
Sırdaş gönüllerde
Yaşama inat, sevgim var
Gözlerindeki tebessüm
Yüzündeki hüzün

Bayrağıma sahip çıkan
Onu koruyan yasam
Türk Parası’nı unutma
Düğünlerde yerde sürünen
Ayaklar altında
Yok olan

Yaz bitti desem de inanma
Mevsimler yanıltır seni.
Yaz,Sonbahar’a teğet geçerken
Serinlik başlar akşamlarında,
Balkonlar...
Seyreltir ışıklarını

Çaycı dört yap çayları
Köşe masada oturanlara
Baksana yüzlerine
Hepsi ayrı telden çalıyor.
Biri almış ellerini
Başının arasına...

Çocukluğunu tanırdım senin
Aradan yıllar geçti
Büyüdün...
Kocaman olmuşsun...
Bir de baktım ki aynaya
Sanki bana küsmüş.

Sararıp solacaksın bir yaprak gibi
Dalgalarla boğuşacaksın dümensiz gemi gibi
Sen,senin kıymetini bilmezsen
Unutulur gidersin rafta kalmış kitap gibi....

Ve...
On ikiyi vuruyor,
Saatin gongu.
Sessizliği bozuyor,
Gerekliymiş,
Sanki...

Sen ki; gözümde yaş olsan
Ben sana muhtaç olmam.
Sen ki; tapılacak olsan
Ben sana kul olmam.

Bülbül değilsin dalda ötesin