Bir öğleden sonra
Elimde unuttuğun
El izlerine baktım doyasıya,
Kaçar diye korktuğumdan
Açar gibi yaparak avucumu.
Sekizinde bir çocuktum daha
Kaderimden kaçıp geldim kaderine
Bitmeyen yoları bitirdim.
Sustukça içimdeki sessiz çığlığım
Büyüdü yüreğimde sensiz gençliğim.
Şimdi esirim kapında
Ah be güzelim
Bugün sensizlğin on üçüncü günü
Mırıldanırken dudaklarım şarkımızı
Aklımda yarınların düşü
Gelme ihtimalin de olmasa
Dönme ihtimalin…
Yıldızlar devralınca nöbeti güneşten
Sensizliğe destanlar yazılır, sayfalarca
Okur musun ki geçercesine kendinden
Burnun sızlayarak, ağlarcasına?
Yaşamak öyle zor ki güzelim
Ne dersin, zor geçer zaman
Zor biter ayrılıklar
İnsan içindedir hep bir düşün
Ama hep tersine çıkar tüm rüyalar.
Bir dilenciyim ben köşe başında
Babam söylemişti bir gün
Dedi:'Oğlum ne zaman
Duyulsa silah sesleri
Yerlerinde duramaz serçeler
Bu yüzden hep boştur
Telgrafın telleri.'
Bilir misin arkadaş,
Gidene el salladığın an
Bir sessizlik çöker inceden inceye?
Eller konuşur yalnızca
Bir sağa bir sola
Gideni düşünürsün:
Ölene kadar ölümsüzdür her insan
Ölene kadar savaşçı
Ölene kadar kahraman
Ödünç alınmış bir kitapsa eğer hayat
Okunmak için Tanrı'dan
Halime bak, ne çaresizim!
Yüreğim atmam diyor
Sesimi dinle ey sevdiğim
Sensiz olmaz, diyor
Aşkınla kucakla beni
Bu can elden gidiyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!