Bedenim virane yurda dönmüştür
İçimde tutunan canı saymasan
Ömrüm ki külliyen derde dönmüştür
O yar ile geçen an’ı saymasan
Vaki mi şevk ile güldüğüm benim
Sensizliğin ötesinde,
Gözlerinde ki mahçup ışıltının aydınlattığı
Tenindeki yangınlarla, kışa rağmen
Alev alev yanan bir küçücük odadayım
Nefesinin mis kokusu gelirken burnuma
... Bir bahar müjdecisi ahkamı ile
Ölmek mevzu değil biliyorsun
Zor olan yaşaması...
Anneler ağlamasa ölen çocukların yaşına aldırmaksızın
Evin önüne getirilende cenaze arabası
Ve nerden nasıl çıktığını bilmediğim
Aslında anlam da veremediğim o lanet olası
Aldanma '' Kıymetlim'' diyen dillere
Gör işte! Altını bile satarlar
Doğduğum toprakta ölürüm sanma
Bakarsın bir gurbet ele satarlar
Taşıma sırtında taşınmazları
Alışmaya çalışıyorum bu aşk senfonisine
Başkalarına uyup çaldıkların kar kalıyor
Anladım ki vefası eksik bu topluluğun
Bir nota kaçırana hep ah-u zar kalıyor
Şef olmak hayali herkesin sinesinde
Nice renkler gördüm kendim olmuşum
sarı benim mavi benim mor benim
Yar aşkıyla ateşlerde yanmışım
Ocak benim maşa benim kor benim
Sazım küsmüş tellerimi germişim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!