Ahmet Hani Şiirleri - Şair Ahmet Hani

Ayaqlarında zencir
Üreklrinde ateş
Gözlerinde damcılar
yavaş yavaş
Gedirler.

Qızıl gülüm açacaq,
Güneş nurun saçacaq.
Qefesde ki ayıq quş,
Qanadlanıb uçacaq.

torpaqda
kökümüz yox idi
yoxsa
qış bahane idi.

gül verib gül alarmış
yara qonaq qalarmış
sınıq bardaq qolunu
yar boynuna salarmış.

Getir birden bire qerarı getir,
Etirli,çıçeklı nigarı getir,
Men payız oğluyam baharı getir,
Yaşıl çıçeklı don yanaq qırmızı,
Unudma bağları ay bahar qızı.

Senden sora dağlar mene qaldı,
Dağlar boyu dağlar mene qaldı,
Gözler – iki ağlar- mene qaldı,
Sölmüş sarı bağlar mene qaldı.

Güneş batarken,
Bulud qızarır.
Yurqun bir qartal,
Güneşe sarı,
Hey qanad çalır.

yavaş yavaş
axşamçağı
dağ dalına girendesen
sevmelisen yayda yazda
görmelisen payız çağı

O yarpaq kimi,
Yere düşdü,
Ayaqladım,
Keçdim.

Men yarpaq kimi,

İstanbul'dan geldi xeber,
Şair öldü, İnsan öldü,
Şe'r bağının qızılgülü,
İlhan öldü, İlhan öldü.

Xezan vurdu gül saraldı?