Ahmet Hani Şiirleri - Şair Ahmet Hani

at oynadı
toz qalxdı
yox oldu atlı birden.

Tozda Ana
tozda göz

Soyuqdur hava,
Şaxtadı qardı,
Yaşayış evi,
Qefesdı dardı.

Elimden yapış,

Baxışlar ox,qaşın keman yarandı,
Üreklerde budur ki qan yarandı.

Gözelliyin hesret oldu gözlere,
Dağ üstünde eyer duman yarandı.

Adın nedir
Sörüşdü:
Yerin üstünde,
Tapılmaz bir şey
Dedi.

Gözüm torpaq da qalmış izde qaldı
Ürek ayrıldı menden sizde qaldı,
Qonaq gelmişdim amma neyleyim ki,
Can ayrıldı ürek Tebriz'de qaldı.

Payız geler,
Yarpaq düşer,
Ayaqlanar,
Torpaq olar.

Yağış yağar,

Bir haldayam ki
Diye bilmirem
Ağlayanmıram
Güle bilmirem
Qelem elimde
Yaza bilmirem.

Bir almamız var idi ikimizin
Sarı ya qırmızı ne ferq edir
Mühebbet mühebbetdir
Uşaqlıq dünyasında
Bir diş sen vurdun
Bir diş men.

Göz açdım dünyaya dünya qaraldı,
Olub zindan mene her gün daraldı.
Gül ekdim bağçaya,sepdim yere den,
Heyif ki yer üzün birden qar aldı.

Her şey senin,
Bütün sevdiklerin.
Bu senin haqqındır,
Ve menim sözüm yoxdur.

Menim üçün,