Unutamam ki kimseyi
Olanları unutamam
Hislerimi unutamam
Onca yalana ragmen,
Gercegi bırakamam
Sensizlik bizim ortak ozelligimizdi.
Ne sen bana yakindin,
Ne de kendine.
Sen uzaktin daima,
Tum dunyaya belki de.
Yakinlasmaya cabaladikca biraz daha uzaktaydin.
Ikimiz de yalnızdik
Bos sokaklarinda
Ayri dunyalarimizin
Sen, insanlari sevmezdin
Ben, tek seni severdim
Sana soylemediklerim var
Soyleyemediklerim var
Soylemeye calistiklarim
Soylemeye cekindiklerim
Soylesem de anlamayacaklarin v! ar
Akşam güneşi vururken sahipsiz kaldırımlarına kenar sokakların
Bir rüzgâr sürüklüyor gölgemi ardımdan
Gitmek, ne kadar edebi olabilirse, şimdi
O kadar şairane bir şekilde gidiyorum bu sefer
Paslı merdivenlerini okşayarak bir şehrin
Anla beni,
İşte, kuşlar havalanırken,
Bir tren garının gelmeyen trenleriyle, ben,
Kaymayacak yıldızlara bakıyorum.
Şimdi sana bir sır vereceğim
Getir kulağını yaklaştır
Kimselere söyleyemediğim,
Içimde büyüyen,
Ben bir çocuk değil ama bir çığlık büyüttüm.
Başından sonuna değin bir muaama ki,
Bırak, kuşlar havalansın.
Adımların atarken altından
Paslı merdivenleri çıtırdasın
O zamanı geçmiş köprünün.
Geceye açılan bir pencerenin altında
Birileri kaybolmaya başlıyor,
kafamın içinde.
Netliğini yitirmeye başlıyor.
Birileri kokusunu silmeye çalışıyor,
burnumun direğinden.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!