Oluk oluk akardi bizim sokakta
Sular, yagmur yagdiginda.
Bu yuzden herkes cok severdi sanirim,
Oluk oluk seyretmeyi
Bileklerinden akan kani.
Ben hicbir sey anlamazdim hayattan.
Goremezdim hicbir seyi.
Ama o,
Okadar parlakti,
Sevgisi o denli derin ve anlamliydi ki
Beni bile bir seye bagladi.
Anlat Bana. Güneşin nereden dogacagını. Senin hangi yonden gelecegini anlat. Beklemek ne kadar surer, ne zamandan sonra onemi yitirir anlat bana. İnsan ne zaman kaybeder? Kaybetmenin ne oldugunu, neden kazanamadıgımı anlat. İnsanlar neden kavga eder? Annemle babam neden hic anlasamıyorlar, anlat. Bir ates ne zaman sonmustur, ısıgını yitirince mi yoksa artık ısıtamayınca mı? insanın icindeki ates ne zaman soner anlat. Nasıl tasıyacagımı bilmek istiyorum atesi. Atese nasıl yurunur ogrenmeliyim. Nasıl dokunulur atese, hislerini korelterek mi yoksa acıya meydan okuyarak mı?
Ask, nedir anlat. Sevgi nedir? Savas nedir? Her savasın bir galibi olur mu anlat. Bir annenin evladı icin doktugu yasları anlat. Bir baba, neden hep saglam durur. Koyvermeyi anlat. Erkek neden aglamaz ve bir babanın doktugu yas neden bir omre bedeldir. Bilmek istiyorum. Ne zaman onemini yitirir yasamak? Sorgulamaya baslayınca mı?
Bilmek istiyorum. Anlat Bana!
Bugun de dolunay degil
Bugun de kayıp parcasına hasret
Nasıl da bekliyor ay
Nasıl da o bir gune hacet
Sevilmek icin..
Sizin uyuduğunuz gecelerde, gökyüzünde şimşekler çakardı. Gürülderdi her yanım. Siz hiç duymadınız katlarca göğü yarıp karaya vuran öfke nöbetlerimi. Son model yalıtımlı vücudumdan, hic duyulmadı kalbimden cıkan yıldırımlar. Siz uyurdunuz.
Sizin uyuduğunuz geceler. Geceler. Hep uyuduğunuz. Hep uyudunuz. Hep. Görmediniz fırtınaları, tufanları. Alışık değildiniz bu yüzden. Uykulu gözlerle ağladıklarınıza bu yüzden gülerdim.
Siz bu yüzden anlamazdınız beni. Bu yüz’den gördükleriniz tatmin etmedi hiç. Etmeyecek de.
Yalnızca midemi bulandırıyor
Yapmacık aşk sözcükleriniz
Sevginiz o kadar basit ki
Anlatıyorsunuz,
En bilindik sözlerle
Hayat
Bir degisik buralarda.
Baska yere benzemez
Kacis yok buralardan.
Kopsan gitsen hepsinden
Donus yok uzaklardan.
Merak etti cocuk. Bir kalbine bakti, bir disariya. Aradigini bulamadi. Kalbindeki o sey, disarida yoktu. yine de aradi cocuk. Acti kalbini ve aradi. O aradikca, kalbindekileri caldi insanlar. Guzelliginden faydalanip baska seylerle doldurdular. Kalbi söndu cocugun. Bir zaman sonra hissetmedi artik. Aramadi da! Kendini kapatti cocuk, vermedi daha sonra kimseye kendinden. Kimseden istemedi kimsede aramadi. Kabul etti, vazgecti..
Cocuk ~
Kalkanlarını indirmek her şeyi mümkün kılar. Acıları azaltan ön yargılar, değil mi? Oysa Sen, acısı biten her şeyi katlayıp kaldırdın geçmişin raflarına.
Söyle çocuk, geçmişine bakabilecek kadar büyüdün mü?
Söylesene, kendinden kaçabilecek kadar hızlı mısın şimdi?
Dürüst ol çocuk, cocuklar yalan söylemez!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!