Dudaklarindan basladim sevmeye, o hafif kivrik, uclara dogru uzayan taze gul renginde dudaklarindan. Sonra yukari ciktim, burnuna. Ne kadar da tatli gorundu bana, kivrimlari ne kadar zarif ve yumusakti. Tam yerinde, tum guzelligiyle belli ediyordu kendini. Gectim burnunu, gozune geldim, gozlerine. Etrafini ilgiyle suzen, boyun egmeyen bakislarina tutuldum.. Isigin bile kirilmadan iceri giremedigi parlak gozlerin. Kirpiklerin, arzularimdi, Biraz daha yukaridaki kaşlarin da hayallerim.. Bir sana boyun eğen, her seye karsi kaşlarin. Ve sonrasi, usulca akan bir nehir, saclarin. Gunesin sarisindan, topragin kahvesinden.. Arasinda kulaklarin, sekline hayran oldugum. Yer yer sert hatlarla cizilmis yumusak kulaklarin. Ve nehri takip edince tekrar, orada, boynun. Tum muhtesemliklerini vucuduna baglayan, o, narin, vazgecilmez. Beni sana baglayan, kalbine gecit veren yol, arac. Ve takip ediyorum onu. Yuzunden basladigim yolculuguma bir son verebilmek icin. Takip ediyorum, Yolunu..
Kaçmaya çalıştıkça buralardan
Hızlandırınca adımlarımı
Uzaklaşınca iyice
Bir baktım
Evimden uzakta, benden daha yalnız bir rıhtımda balık ağlarını topluyorum. Denizin kokusunu taşıyor rüzgar. Dalgalar yokluyor teknemi. Güneş, çok uzakta. Elime atıyorum cebimi. Kırk yıllık anahtarım hala orada. Evimin anahtarı. Eğer hala oradaysa tabi. Anahtarın üstünde her aşk için bir çentik. Başka yuvalara uydurmaya çalıştım zamanında. Her kadın, bir çentik yalnızca. Evim olmaktan çok uzakta. O kadar yıprandı ki bu anahtar, artık evimi açar mı bilmem. Ağları topluyorum. Sevgililerimin kokusunu taşıyor rüzgar. Dalgalar deviriyor teknemi. Fazla geliyor. Ben artık basit bir balıkçıyım. Dahası, artık yaşlıyım. Vücudum yaşlı. Güzel anılarım çok yaşlı. Gözlerim yaşlı. Can havliyle çıkıyorum kıyıya. Rıhtımdan özür diliyorum. Yalnızlığını kirlettim bunca sene. Denizime bakıyorum. Elveda en uzun soluklu aşkım. Balıkların gülüşünü buradan duyuyorum. 40 yılımı bırakıp arkamı dönüyorum. Ağzımda yıllanmış bir şarkının unutulmuş dizeleri. Ellerim cebimde, ben evime gidiyorum.
En kafiyeli siirimi yazdım sana. Ne onemi varsa ayrıntıların. Sen bilmiyorsun ama, ben biliyorum. Artık yazmayacagım. Aynı sarkıyı bilmem kacıncı dinleyisim. Bilmiyorum. Su andan itibaren bilmek istemiyorum. Son yazımı bu kadar becekriksizce yazmam ne yazık. Burada duruyorum artık. İster nokta de bana, istersen virgul. Sen donene kadar buradayım. Sen donmezsen de, birileri silip adımı, kendi adını yazar elbet. Sonra alır seni yanına, bakar da guler belki kagıtta kalan izime. İz bırakacak kadar bastırdıysan tabi kalemi, kalbine.
3 kere fısıldadılar adını kulagıma
Sen
Sen
Sen
Hayir, ask anlamsiz degiL. Asik olmak sacma degil. O, o kadar benzersizken, alabildigine cekerken kendine beni, asik olmak haksizlik degil. Ask, suc degil.
Oyleyse bu aci neden? Ben yanlis bir sey yapmadim ki.
Onu gectim de,
Ben sanirim sana YİNE asik oluyorum.
Sensizligim
Nedeni olurdu butun soguklarin
Firtinalar senin yuzundendi
yanginlar senin doymayan hazzin
Ruzgarlar senin gidisindi
Sen acimasizdin, doga kadar
Insanlık kusuyorum
Insanlıgınızı
Bayagılıgınıza bakıyorum
Guzel zamanlar geride kaldı
İnsanlıgınız,
Cok eskilerde
Sen yeryüzüne varamamış bir damla suydun
Bense seni bekleyen umutsuz bitkin
Yağan yağmura rağmen
Ölmekte olan
O kadar guclu bakmasaydın
Emin ol ki sevmezdim seni
Sen bir askın pesinden kosacak biri degilsin biliyorum. Ask icin acı cekecek, onun icin uykusuz kalacak, yiyemeyecek. Bu yuzden guclusun bu denli belki. Bakısların, bir sekilde yiyip bitiriyor beni.
Ask hakkında yazmak
Seni sıradanlastırmaktan baska bir ise yaramaz.
Hayvana uzunca bakarsan, dusunmeye baslar
Insana uzunca sure bakarsan, sevmeye baslar
Sen beni seversen, ask baslar
Ben seni seversem, yıkım baslar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!