3 kere fisildadilar adini kulagima,
Sonrasi yok.
Butun asklar, cikmaz sokaklar, gunbatimlari. Bir umutla sonlanan histerik geceler, bir masalla avunan gecmisin cocuklari. Huzunlu gun batimlari. Akildan cikmayan sarkilar..
Tam 3 kere fisildadilar adini,
Kulagima;
Sen yoktun, ben, sensizliği öğrendim. Acıyla alınan her nefesin değerini öğrendim. Sevmediklerimi sevmeyi, sevdiklerimi kaybetmeyi öğrendim. Hiç çabalamadan ağlamayı, ilhamsız yazmayı öğrendim. Her gece yattığımda içimdeki boşluğu öğrendim, karış karış dolaştım kalbimi, yokluğu öğrendim. Çok sevgi aramamayı öğrendim, her sevgi değerliydi artık.
En kötüsü de, büyük aşk diye bir şey olmadığını öğrendim. Öğrendim, sensiz yaşamayı..
Peki, şimdi bana bu kadar çok şey öğretmişken neden döndün? Her şeyin yalan olduğunu göstermek için değil mi? Sensiz olmadığını göstermek için değil mi?
Senin gozlerin vardı hatırlar mısın
Bakmaya doyamadıgım
Bakmana kıyamadıgım
Ellerin vardı, narin
Sonbahar yapraklarını hatırlar mısın
Sanat, yalnız sanatla ugrasmayı
Etrafımda gokdelenler gormemeyi
Basit, derin ve anlayıslı insanlarla beraber olmayı
Asık olmayı
Sevilmeyi
Ozlemeyi
Simdi ben, ne istedigimi bile bilmezken bir hayalkirikligi.
Sebepsiz yere hakli bir uzuntu.
Belki bazi hayallerin,
Gerceklesmeyecek umutlarin ardinda biraktigi bir bosluk.
Veya, kiskanclik,
Bir parca, anlamsizlik.
Sen agzini bile acmazsin ama
Kelimeler bir bir dokulur
Dudaklarindan
Yavasca suzulur
Yanaklarindan
Parkta oturan yalniz bir cocuk. Etrafinda insanlar. Kalabaliklar icinde bir basina durmus. Gozleri korkmus, belli incinmis. Sevgi gormemis, belki kimsesiz. Oturuyor bankta, yanindan gecen onca insan. Kimseden bir sey istemiyor. Bir sey beklemiyor o, kaderine razi, uzgun. Havanin soguklugu, kalbime isleyecek belki o buyudukce; ama cocuk o hala, umutlu. Sevgiye hasret, sevgiye acik. Etrafindaki insanlar gormuyor belki onu, bazilari bir aciyip yoluna devam ediyor. Cocuk bekliyor. ‘Buyukler’ dedigi insanlar sarsin onu, korusun soguktan yalnizliktan. Bir sure sonra agir geliyor, kaldiramiyor bu yuku ve.. Eziliyor cocuk, “sozde” insanlarin arasinda.
Sonrasinda o insanlar, kustahca bir de masumum derler.
Bazen baslarina bir sey geldi mi, mutsuzum derler..
Yapmacik yasamlara, yasiyorum derler, bir seyler hissetti mi ona duygu derler, harika
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!