Küçük yaştan itibaren şiirlere olan hayranlığım ile şiir yazmaya başladım başlarda çok fazla önem vermesemde bugün itibari ile şiir hayatımda çok büyük bir yere sahip günlerimi şiir okuyarak ve yazmaya çalışarak geçiriyorum.
Ey gülen yüzlü sevgili ahım feryadım duyulur tüm dünyaya
Ayrılık ateşiyle her an yandım bu âlemde
Sen sanki ulaşılmaz bir cennet ırmağısın
Ben ise elem içinde boğulmuş bir zavallıyım
Gönül denizinde sevdanın kayığı batmakta
Gülzâr-ı hayâlinde sürükler beni aşkın,
Bîçâre gönül her dem arar lebn-i o şarâbı.
Her lahza hayâlinle yanar sine-i hicrân,
Ateş-i muhabbetle tutuşmuş bu kitâbı.
içimde bir çocuk var, sesi kısık
yıllarca susturdum, şimdi toprağa basık
adam olmak diyorum her aynaya baktığımda
kırık bir geçmiş var elimde – tutsa da
herkes gibi olmak... ne kolay tuzak
Gözlerimi değil, içimi kapattım sana.
Bir suskunluk bıraktın dudaklarıma,
Öyle ağır, öyle sessiz ki…
Sanki ömür boyu bir cenazeyi taşıyorum omzumda.
Ve o tabutta ben varım.
Nefes alan bir ölü gibi.
Yoruldum artık aynı rüyadan uyanmaktan,
Her sabah sensizliğe göz kırpmaktan.
Aynaya her bakışımda biraz daha eksiliyorum,
Her eksilişin adı yine sen oluyor.
Aşkı tarif et dediler,
seni ilk gördüğüm gün susmayı öğrendim
çünkü içimde ne varsa gözlerinde anlam buldu
adını söyleyemedim utanır gibi
yalnızca baktım
öyle derin öyle uzun
bir an’a koca bir ömür sığdırdım
Göz değmez ama gönül bulur
Uzak olan el değil, nasiptir
Sevda bazen sessizliktir
En derin bağ, dile gelmeyendir
Beklemek zordur, sevmek kolay
Yandım anam, yandım,
Bir edepsiz sevdaya kandım…
Ne yol bildi, ne yön,
Ne gece utandı bizden,
Ne gündüz aldı bu yükü üzerimden.
yalnızlık, içimdeki tek kalabalık
suskunluk, en çok bağıran halim
gözlerimde donmuş bir gidiş var
arkamı dönsem uçurum, önüm sis
geçmiş, zincir gibi bileğimde
Hayalin bir bahçe gibi, içinde sessiz gezerim
Her sabah adınla uyanır, geceleri sensiz ezerim
Bir bakışın yetti bana, başka söze gerek yok
Sen gidince dünya susar, kalbim bir boşluğa tok
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!