Seni sevmek sandığın gibi değil
Biraz cesaret ister
Birazcık da korkaklık
İçinde bir ateşin olacak
Yakacak seni her saniye
...
Bir mermere kazımışlar adını,
Canın çıkmış gibi yerinden,
Kapatmışlar dört bir yanını,
Sanki ölüyorsun da inanmıyorum.
Eğer yalnızlık başına vurursa birden
Sarılacak birilerine ihtiyacın olursa
Ve bir anda vazgeçmek istersen kendinden
Haber et orada olacağım
Benim gibi soğursan insanlardan
Ne güzel yüzün var, ne de özel yanın
Nedir seni böylesine ayrı yapan
Sen misin çok değerli kadın
Yoksa ben miyim sana değer katan
I.
Senden isteğim ressam kız
Beni de çiz resim defterine
Yüzüme yarım ay ışığı vursun
Kalemimden dökülen yıldızlar
Zor iştir şairi anlamak
Çünkü şair hep dertten bahseder
Kimse anlamıyormuş gibi onu
Kalabalıkta bile yalnız hisseder
Zor iştir şairi anlamak
Ayrılık kuşları konmuşsa penceremize
Rüzgar eskisinden de serin esiyorsa artık
Ve hiç rastlayamıyorsak etrafta izlerimize
Sanırım ayrılmışız
Özlem hiç çalmamış olmalı kapımızı
I.
Hiç yalnız da değildim aslında
Yerim vardı şehrin en kalabalık masasında
Süslü kadınlar vardı masanın en başında
Fakat sen yoktun
İçinde büyütüp sakladığı
Ve kimseyi almadığı bir dünyası var
Ona dar geliyor olmalı
Bu şehir, bu mahalle, bu sokaklar
Hiç sevmiyor insanları
Sessizliğe bürünmüş bir sanatkâr
Söyle, neye benzeteyim ben seni
Yıldızlara mı benzeteyim gözlerini
Yoksa altına mı saçlarının sarısını
Keskin bir bıçak gibi gülüşün
Canice katlediyor insanı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!