Ahmet Can Gürkcü Şiirleri - Şair Ahmet C ...

Lüleburgaz'da doğan şair, babasının mesleğinden dolayı çeşitli illerde (Kırklareli, Erzincan, Kayseri, Ankara, İstanbul) ikamet ederek öğretim hayatını tamamlamıştır. İstanbul'a gelen şair, ilk aylarında, geçirdiği ağır depresyon sonucu, intihara teşebbüste bulunmuştur. Düzenli tedavisi devam eden şair, bu süreçleri atlatmak için kendini okumaya ve yazmaya adamıştır. Öykü ve deneme türünde örnekler verse de ilk kitabı "Işığın Gölgesinde" adlı şiir kitabı olmuştur.

Ahmet Can Gürkcü

Ve anılar gidiyor,
Belli bir sıra olmaksızın,
Yüklerini toparlamışlar,
Usul usul başlarını çıkartıyor bazıları,
Bazıları da daha yeni uyanmış.
Yine de biliyorlar,

Devamını Oku
Ahmet Can Gürkcü

Köpürüyor şişemin ağızı
Uyukluyorum güne açılan,
Yeni dökülmüş kızıl perdenin altında.
Bir gelinliği andırıyor beyaz lekeler,
Suları taklit eden bir zemin üstünde.

Devamını Oku
Ahmet Can Gürkcü

Sen bana bir bakışını bahşet
Gece ikiz dolunaylar doğursun
Bala dönsün gökyüzü,
Erisin…

Sen bana bak

Devamını Oku
Ahmet Can Gürkcü

Ak denizler duyacaksın,
İşittiklerin sızlayacak...
Bin kadın sevdim ben!
Tutku ve ihtirasla
Kıyıya dokunacak dalgalar
Okşayacak kıdemli bir kefeni...

Devamını Oku
Ahmet Can Gürkcü

Beklenen onulmaz acı
Teğet geçiyor duygularımı
Ben kalemi tutuyorum
Parmaklarımın arasında
Fakat kalem tenime dokunamıyor
Korkmam lazım

Devamını Oku
Ahmet Can Gürkcü

Çimlerin üzerinde aşk var
Ağaç dallarında meyveler
Bir musikisi var tepelerin
Ve kokusu güllerin
Biraz böğürtlen çalısı
Biraz da nergisler

Devamını Oku
Ahmet Can Gürkcü


Bir yolculuktu kalemim…
Yeşil çimenlerin üzerinde yürüdüğüm.
Ezdikçe toprak ve çimen kokusu
Beyaza düştü gönlüm
Ve hissettiğim türkü

Devamını Oku
Ahmet Can Gürkcü

Hayallerden başka şeyi olmayan bir deli,
Hakikat bildiği ne varsa;
Savurdu kabaran mavi sulara,
Yitirdi hayata tutunan bildiklerini.
Düş içinde düş gördü,
Zaman onu aldı,

Devamını Oku
Ahmet Can Gürkcü

İnsanlar çaresiz kalabilir deme.
Her insanın çaresizliği aklının yettiği kadardır.
Benim uçsuz bucaksız zihnimde çaresizliğimin bir sınırı yok!
Adım adım kendimi gördüğüm aynadan uzaklaşıyorum.
Git gide sırtıma yaklaşıyorum.
Varlığımın yegâne armağanı olan aklımı, inceden yitiriyorum.

Devamını Oku
Ahmet Can Gürkcü

Uçuyor rüzgârların içinde
Bel boyu otların arasında
Toprağın karanlığında
Asılı kalıyor bulutların üstünde
Dokunuyor güneşin sıcaklığına
Ağaçların ruhuyla konuşuyor

Devamını Oku