Ahmet Ayaz Şiirleri - Şair Ahmet Ayaz

Ulu Tanrım ne büyüktür,
Yüzümüzü güldürmedi.
Yaşam sırtımıza yüktür,
Ecel tezce öldürmedi.

Haya raflara koyuldu,

Çok eski çağlardan kalan bir kale,
Ünlüler içinde birdir bu şehir.
İslam ülkesinde yanan meşale,
Ebedi sönmeyen nurdur bu şehir.

Sanayide, dokumada, kilimde,

Alyazmalım ben ölürsem ardımda,
Ağlayıpta göz yaşını dökme hiç.
Kökün Beytullah'tan, Oğuz Yurdunda,
Metin ol nâmerde boyun bükme hiç.

Sen ipek eğirir çiçek dokursun,

Bir tıp doktoru olmalıydım;
Kovmazdım kapımdan kimsecikleri,
Getirmezdim para kelimesini dilime.
Şifa dağıtırdım hastalarıma,
Bir çare arardım ölüme.

Bir muhabbet kuşudur insan
Muhabbet denizinde
Uçsuz bucaksız
Bir uzun gezide

Bir muhabbet kuşudur insan

Mustafa Kemal O;
Batmayan bir güneş
Yıkılmayan surdu
Hudutlarımız da;
Barışı özgürlüğü
Kardeşliği sever

Size Türk Yurdundan seslenirim ben,
Bana gel seninle kardeş olalım.
Yunus’un Suyunda beslenirim ben,
Bana gel seninle kardeş olalım.

Bu fani Dünyanın düzeni bozuk,

Aşk sözleri tesbih oldu dilime,
Bir sevgili yüreğimde kor benim.
Bakmayın bu günkü böyle halime,
Gençliğimi genç kızlardan sor benim.

Güzel giyinirdim, oldukça şıktım;

Ölüm gelir bir gün beni alırsa,
İnsanı seven bir vefakârdı de.
Yazdıklarım eğer dilde kalırsa,
Babam talihsiz ve cefakârdı de.

Oldukça efendi kibar ve nazik,

Övsem de az olur Anadolu’mu,
Fakat Gaziantep başka güzeldir.
Edirne mi desem yoksa Bolu’mu,
İnan Gaziantep başka güzeldir.

Adana komşu il içinden geçtim,