Sen deniz gibisin
Rüzgarım ben, rüzgar!
Dolaştıkça üzerinde
Ürperir tenin.
Sen deniz gibisin
Dipsiz kuyular da Yusufmu oldun?
Yollara dökülüp Mecnunmu oldun?
Yazık vehimle dökülen yaşlara,
Çile çekmeden sen, aşık mı oldun?
Bir martı olup, güneş mi buldun?
İçimde bitiyor herşey
Bitti,
yani kafadan yazamam
Çift cinayet yerim dedim
Bir günlük yas ilanıyla
Güzeldi hayalin ince beyaz
Bir kuşun kanat tüyü kadar hafifti hem de
Ağırdım oysa ben, çıkamazdım göklere
Ağlardım sessizce
Belki bir balyoz inerde zihnime
Bilinmez mekânın değirmeninde
zamanı eliyoruz hepimiz.
Elenenin ne olduğunu
kimi zaman anlıyoruz
çoğu zamansa habersiziz
Ne yapmalı
Kaldırsam
manasız düşünceyi,
Gereksiz üstelemeyi
Mantıksız insanların,
küçük gözlerini
Daralmış yaşamları
Deniz otobüsünde, denizle gidiyorduk
Deniz cama vurdu, cam denize
Fırladı bir balık,
cama sordu!
Cam geldi bana sordu
Deniz cama vurmadan önce
Olmadım sayende kaba saba bir adam
Bildim sanatını sözün, ruhumu inceltmeyi
Hezeyanı öğrendim, isyanı hem de
Dik durmayı, inancı, güzelliğini sohbetin
Olmadım sayende kaba saba bir adam
Dudaklarımda dört mevsim, duamsın artık babam...
Böyle gülmezdin eskiden,
Güldüğünde, kendimi görürdüm gözlerinde
Bir nefes gibi içimde dolaşırdın,
Böyle gülmezdin eskiden.
Saçlarında bile ben dalgalanırdım,
Ben ikilikler adamıyım
Yollarda homurdanan gürültüye inat
Kulaklarında bir sevda makamıyım
Ben çıkmazların sokağıyım
Masmavi gökyüzünde bir çift siyah kanat
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!