Gül yüzüme gülüyor ay
Bu gece usul usul
Sessizce ilerliyor batıya
Çağırıyor beni yeni umutlara
Kurtarmak istermişcesine
Bir meyhane köşesinde
Sarhoşluğumun keşme keşliğinde
Aradım teselliyi şişelerde
Acılarım doldu boşaldı kadehlerde
Kadehimi kaldırıyorum şerefine
Çevirdim sayfaları
Anılarımızı gözden geçirdim
Uzun uzun düşündüm yaşanılanları
İkimizede ağır geldi bu sevda
Kahırlar doldu gözlerime
Silebilsem yeşil gözlerini
İhanetini düşünürken
Bırakıp gidişin gibi
Yok oluşun gerçeğin gibi
Yüreğimden de yok ol
Sen günahkar halinle
Kıyıya vuran batık bir sandalım şimdi
Dalından kopmuş kuru bir yaprak
Mutluluk nedir bilmem unuttum gülmeyi
Acıları, uykusuz sabahları bana sorun
Hayatta hiç gülmedi yüzüm
Nefret, nefret olalı
Böyle yaşanmamışdır bir bedende
Bunca kin kusulmamıştır
En huzur dolu anlarda bile.
Ben çoktan söndürdüm
Mevsim sonbahar
Kırlagıçlar konuyor pencereme
Yapraklar bir bir dökülüyor
Rüzgar esiyor derinden
Bulutlar kapladı şehri
Yüreğime ektim seni
Yalvarırım aç artık sevgini
Gel yaşayalım yine büyük sevgimizi
Kutlayalım yeniden birleşmemizi
Ayrılık tohumlarını koparalım
Ateşe verdim bu gece
Tüm geçmişi, maziyi
Hayatımdan teğet geçen
Hata yapmış insafsızları
İlk göz ağrımdan
Son göz ağrıma
Birgün ölüp toprak olacağım
Yaşamanın anlamsızlığı kaplamış bedeni
Toprak altında huzur bulacağım
Neden yaşamalarımızın nedeni
Yaşasamda bu evrende kaybolacağım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!