Ne garip bir dünya değilmi ?
Olmaz denilen şeyler olur
Olur denilenler ise olmaz,
Belki bir kağıda herşey yazılır
Fakat yüreğine sinermi bilmem
O ayrılık mektupları yazdığın elinle
Sil baştan yeni bir kağıda geçmek.
Fakat kalemin mürekkebi ben olmalıyım
Yada kağıt ben olmalıyım
Ne fark ederki ikiside kullanılır atılır.
Birikir tenekelerde buruşmuş kağıtlar
Teneke doldukça almamaya başlar.
Bu ellerimle yazdığım şiirler hafif kaldı
Yıllarca durmadan çalışan zihnim
Dayandı tuttu içinde,sesi çıkmadı.
Ama ağzı kapalı yürek susmadı
Çığlıklarla boğdu kendini;
Biliyorum duymadın sesleri
Gerçi burda olsanda duymazdın
İzin vermezdim korkardım incitmeye
Ah İncir Ağacı hay haline.
Kayıt Tarihi : 15.8.2025 02:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
(Ağaç yapraklarının olmaz denilen bir meseleden olan bir meseleye harap olması).Yazar Burda kendini ağaca benzetir ve sevdiği kişinin kendi yapraklarını kullanması ve en sonunda ayrılmasını konu ediyor,sevdiği kişinin kendisini hiçe sayması ve gereksiz yere duygularını yani yapraklarını harap etmesidir.Ziyan etmesidir.Fakat anlaşılıyoki sevdiği kişinin asla hem fikir olmaması ve burda aynı duyguları hissetmemesi ayrıca yazarın içindeki çığlıklarını duymaması bunun sonucunda yazarın açıklayıp genede sevdiğine yenilmesini anlatıyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!