İçim soğuk, sisli ve kederli;
Dışarda ağustos böceklerinin sesleri...
Bir yazlık düş kavurur içimi,
Bir üşürüm ki, sen gittiğinden beri.
Ne ağustosun son yağmurlarını,
Ne de zamanın içinde seni tutamadım.
Durmadı uçurtma gökte, çiçek dalda,
Ihlamur kokularında toz toz ağladım.
Yürürüm başkentin sokaklarında,
Önüm eylül, arkam ağustos hüznü.
Şubattan çaldığı o günden beri,
Takvimler söyler yalnızlık türküsünü.
Ablukaya aldı rüyamı,
Ağustos kelebekleri.
İçimde zehrin, umut kesik kesik,
Kökün ciğerlerimde şimdi, diri diri.
Yaşanmamış günler yağar üstüme,
Bir çift zeytin yalnızlığına düştüm.
Bir yanda eksilen günlerdeki hüzün,
Bir yanda sensizlikle gelen ölüm.
30 Ağustos 2019 / Cuma / Ankara
Halil KumcuKayıt Tarihi : 14.2.2025 15:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Bazen kaybolan, geçmişin hüzünlü gölgeleri değil, sadece geleceğe dair umutlarımızdır."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!