Ağlama Şiiri - Sami Gökay

İdam fermanını astılar boynuma,
Kimseler silmez bak şu gözyaşıma,
Ölünce yazarlarsa mezar taşıma,
Bir gariptir diye sakın ağlama.

Gün bahar olup çiçekler açınca,
Böcekler arılar hepsi uçunca,
Kader boynuma kılıcını vurunca,
Başıma gelipte sakın ağlama.

Söylüyorum bütün dağlara taşlara,
Geçti artık bahar gelen kışlara,
Gözümden akan kanlı yaşlara,
Bakıp ta sevdiğim sakın ağlama.

Kalbimde açıldı dermansız yara,
Hep alnıma çalındı silinmez kara,
Mevla’m kimseyi düşürmesin dara,
Bakıp ta halime sakın ağlama.

Başımdan geçen kara kışlara,
Yastığım olan beyaz taşlara,
Koydukları zaman beni mezara,
Mezarıma kapanıp ta sakın ağlama.
28.04.1991