Ağaç,toprak,sen ve yağmur...

Ağacın yeşilinde gördüm karayı
Toprağın karasında gördüm vefayı
Anamla tanıdım ilk cefayı
Sende tattım ilk sevdayı
Ve yağmurlarda öğrendim ağlamayı

Ağacın yeşili karardığı gün
Sen gitmiştin,senli hayatımdan
Ve gördüğüm yeşil,gözlerine ait değilse
Artık karaydı her ağacın yaprağı

Gözümü dikmiştim kara denilen toprağa
Çünkü hiç deilse o,sevdamın rengindeydi
Ve herkes bir bir gitsede hayatımdan
Birgün koyun koyuna yatıcaktık toprakla

Anamla tanımıştım ilk cefayı
Onda görmüştüm acıya dayanmayı
Ve o öğretmişti bana,dayanmanın;
Acılarla savaşmayla başladığını...

Ve sende tatmıştım ilk sevdayı
Yani ilk acıyı, ilk ayrılığı
Yağmurlar öğretmişti bana ağlamayı
Ve ben yağmurlarda öğrendim
Gözyaşını,yaşlarla saklamayı...