Ağaç Şiiri - Kenan Gezici

Dağ başında guman kalmamış bir ağacım.
Kökümü kazımaya ant içmiş, sele direnirim.
Dallarım, yapraklarım gitsin diye esen rüzgâra.
Bozmadım yeminimi burada duracağım.
Suyu aramak ne zor köklerinde olsa.
Sanmam bir tek güneşe uzanmak mı kolay.
En zoru da beklemek kara, fırtınaya.
Hiç olmak mı, gözleri kör dünyada.
Sağır eden yapraklarımın sesini duyan yok.
Biraz suya biraz havaya ara sıra güneşe.
Kalmışız işte bir dağ başında burada.
Kollarımız, dallarımız açık kalmış.
Meyvelerimiz taşlanmış bir o kadar.
Sonbahar yapraklarımızı dökmeden.
Ölümüzde de filizlenir, ağaçlar ne yazar.
Vuslat mevsimi gecikir hüzünler sonbahar.

Kenan Gezici 23/08/2025