yaramazdı çocukluğum
kırdım uçurtmaların kasnağını
undan* yaptığımız tutkalları döktüm hep
her topacın ipini ben kopardım
zorla öptüm asuman'ı songül'ü
pas vermedim hiç asıl aşkıma özlem'e
at bokundan hediye paketleri yaptım
inşaatlardan tel söktüm
hile yaptım isim şehir oynarken
zengin çocuklarını hiç sevmedim
bilye çaldım arkadaşlarımdan
torbalarına vurdum kapıışş* yaptım
onları köpeğe kovalattım
annemden izinsiz yüzmeye gittim
bir günde beş kıza mektup yazdım
pervin'in babasıyla babamı kavga ettirdim
kimseye göstermedim
biriktirdiğim kibrit kutularını
simit-şalgamımı şişko ali hariç
paylaşmadım kimseyle
yaramazdı çocukluğum
kızım seni vereyim mi de
bendim tek erkek
toplu saklambaçta hep çayır çömlek patlattım
affet abi
Kağan İşçenKayıt Tarihi : 16.3.2008 01:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
undan tutkal:parasızlıktan unla su kaynatılarak yapılır. kapışş:mahalle aralarında gulle yani bilye oynamaya gidilir.elde torba varsa vurulur. bilyeler dökülünce kapışılır.başka mahalle çocukları oldukları için ancak ağlarlar.hiç iyi bir şey değildir.ama çocuklar bunu bilmezler.büyüyünce üzülürler.ne de olsa hepimiz bir sınıfın evladı değil miyiz.işçi emekçi çocuğu değil miyiz.di mi ama...
Şimdiki çocuklar bizim kadar şanslı değiller ne yazık ki..Bizi uçurtların gökyüzünde nazlı nazlı salınması mutlu ederken...Çocuklarımız cep telefonları ve bilgisayarlarla mutlu olabiliyorlar..
Kutluyorum.
TÜM YORUMLAR (1)