Sen dağ gibi adam gibi adamdın
Tek bir başına meydan okurdun haksızlığa
Hiç eğilmedin hayatda, başın hep dikti
Ey Çocuk
Metropollerde yalnız kaldın mı ey çocuk
Saçların hiç okşanmadı mı ey çocuk
Baba baba diye sokaklarda ağladın mı ey çocuk
Yalnızlığım kat kat perçinleşti
Sen varken yaşardım ben
Uzun yollar kısalırdı sen varken
Seninle bir başkaydı çayın lezzeti
Ve bir simiti bölüşmenin mutluluğu
Kızdın mı çirkinleşirdin hani
bir çocukla konuştum sokakta öylesine
hadi gözün aydın bayram geliyor sevinirsin degilmi dedim
ben sevmem amca bayramları dedi çocuk
bayramları neden sevmezsin çocuk dedim
bayramlarda yeni elbiseler alırlar annenler sana
güzel yemekler yaparlar sonra
TAŞRALI ÇOCUK
yalnızdı dünyalılar arasında
taşralı çocuk
anlayanı olmadı hiç zaman
koştu koşturdu insanlar için
Sevgilim
Gidiyorum çok uzak şehirlere
Arkamda yalnız seni bırakarak
Gidiyorum işte
Alışamadım bu şehrin kurallarına
Sevgilim
Aylarca yolunu gözledik senin
Bir ayın vardı ki kuzum
Sürpriz yaptın sen pıtırcığım
Hayatımızın en büyük hediyesi oldun
Hoş geldin idil hoş geldin kızım
Gelişinle aydınlattın evimizi
sorma çocuğum
yalnızlığı sorma çocuğum bana
yalnızlık zordur çocuğum
gizli gizli ağlarsın gözyaşını silen olmaz
yolculuklara çıkışında bakarsın da camlardan
ardından el sallayanın olmaz
Bir adam tanıdım ıssız terkedilmiş evler gibiydi
Bir kış günü tanımıştı onu,
yalnızdı kimsesizdi mutsuzdu o güne değin
aylardan Aralık'ın onsekizi bir akşam üstü
hayata yeninden dönmüştü
mutluluğu yakaladım diyordu sonunda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!