Hasretle yandı bu şehir
Kimi acısından yaktı
Kimi sevdasından.
Böyle ne yangınlar gördü.
Acılar var zehir gibi işleyen
Yağmur yağıyor delice
Acısını atmak isterce
Benim yüreğim zemheride
Acıdan buz tutup üşürde.
Yağmursuz gökyüzü
Gözlerini hatırlatır
Gökyüzünde ay, denizde yakamoz
Havada bir grilik, fırtınaya kaymakta
Benim yüreğim de boz mu boz
Bu girdapta kaybolmakta.
Mengenede sıkışarak
Feryadı duyulmamakta.
Kimi sevdasından
Kimi acısından,
Her yürek yangını
Mevsimsiz kar altında.
Mevsimler değişse de,
Açsa güneş
Yarım kalan hayatımız
Yaşanamayan hayallerimiz,
Konuşan dilimiz,
Gülen yüzümüz
Herşey seninle gitti.
Sevgiyle büyüyen çınardın
Gökyüzünde ay, denizde yakamoz
Havada bir grilik, fırtınaya kaymakta
Benim yüreğim de boz mu boz
Bu girdapta kaybolmakta.
Mengenede sıkışarak
Feryadı duyulmamakta. Esen rüzgar,dökülen çiğ damlası
Yıllardır gurbette
Hep uzaktayım sandım
Asıl uzaklığı ben
Senden sonra öğrendim.
Yanımdayken bile
Dayanamazdım yokluğuna Yokluğu görecekmişim
Hasretimi yükledim vagonlara
Katar katar dizildiler
Öyle ağırki yükü
Uzun yollardan geçemediler.
Hasret mi, ayrılık mı, sızı mı
Hangisi daha ağır
Yüreğimde boran, kar
İçimizde fırtına
Fırtına durdu ama
Gönül evim yıkıldı.
Yürek ezilir hüzünle
Geceler dönmez güne
Hasretimi yükledim vagonlara
Katar katar dizildiler
Öyle ağırki yükü
Uzun yollardan geçemediler.
Hasret mi, ayrılık mı, sızı mı
Hangisi daha ağır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!