Adil Koruyan Şiirleri - Şair Adil Koruyan

Uyandığında uykulu gözlerin
Pencereden süzülen
Işık hüzmesini görüyorsa,
İçine doluyorsa yaşama sevinci,
Güne, günaydın diyebiliyorsan,
Yeni gün seni umutlandırıyorsa,

Sen ben de yaşıyorsun,
Çok yakınımda.
Benlesin, benimlesin,
Hep kalbimde.
Her an varsın,
Yokluğunda bile.

Gördün mü?

Gördün mü hiç sabahın uyanışını?
Alacakaranlıktan aydınlığa geçişi.
Kuşların cıvıltıları arasında doğan güneşi.
Gördün mü? güneşin ilk ışıkları vurduğunda;

Şiirlerde Aradım Seni

Şiirler duyguları anlatır.
Yaşanan ya da hiç yaşanmamış.
Çoğu kez umut edilenlerdir,
Ya da hayal dünyasındaki beklentiler.

Duygu selindeyim. Doyumsuz ve öldüresiye.
Zor, seni senden dilenmek,
Sevgini istemek, sevmeni beklemek.
Duygu doluyum. Sensiz ama çoşkulu.
Zor, yaşama meydan okumak,
Özgürce sevmek ve sevilmek

Beni yaratan sensin, can verensin,
Kaderimi çizen, yön verensin.
Sevgiyi gönüllere düşüren,
Kor gibi yakan ve yaktıransın.
Nedir öyleyse, cennet ve cehennemin?

Hadi gel !..
Unutalım dünü, bugünü,
Kim olduğumuzu.
Yeni bir sayfa açalım,
Yeniden doğmuş gibi.

Dün geçmişi düşündüm,
Yirmiüç yıl öncesini.
Sana ilk kez oğlum dediğim
Günü hatırladım.
Öptüğüm minik yumuk ellerini,
Okşadığım bukle saçlarını

İçinde sevgi kırıntıları kalmışsa,
Gözlerin dalıyorsa uzaklara, zaman zaman,
Hele bir de elleri tutarmışca ellerini,
Kalbin daralıyor, titreme hissediyorsan
Belki unutmamışsın demektir.
Hemen o’nu ara.

Karanlığın ardından gelen
Aydınlığın,
Sarının, kırmızının, beyazın,
Can verdiğin doğanın,
Yaşam pınarısın.
Gün doğuşu, sen bu'sun.