Secdeleri olmalı Hâfız’ın, her gece gözyaşlarıyla ıslanan,
Olmalı ki; sevdasıyla yoğrulan hıfzı, edeple çıksın aşk fırınından.
Düşleri olmalı Hâfız’ın Mescîd-i Nebevî'nin her bir köşesinde,
Olmalı ki; titresin yüreği, karşısında “Âlemlerin Sultanı”nı görünce…
Bir hocası olmalı Hâfız’ın, Kur'ân'ın muştusu,
Peygamberin Cennet’teki komşusu.
Olmalı ki; Mus'âblar yetişsin kucağında,
Âhir zamanda ümmetin umudu…
Bir annesi olmalı Hâfız’ın!
Nefesi Kur'ân kokulu, dili dualı, yüreği merhametli.
Olmalı ki; sinesine vahyin ağırlığı çöktüğünde,
Sarıp sarmalasın ciğer paresini.
Bir babası olmalı Hâfız’ın;
Onu şefkâtle saran, muhabbetle bağrına basan.
Bir kızı olmalı Hâfız’ın!
Elinde cüzü, medrese yolunda.
Olmalı ki Sâadet Asrı’nı görsün annesi
Yüzüne her baktığında.
Bir oğlu olmalı Hâfız’ın!
Sırtında cübbesi, “irşâd” postunda.
Unutma Hâfız!
Kul O'nun, Kitap O'nun, Hâfız O'nun.
Mu’Hâfız’ını O seçer,
Ayet O'nun, Sûre O'nun.
Bir nur indirir yedi kat semâdan “Nur Dağı”na
“Oku!” der Habîbine,
Ey Hâfız! Sen ki Rabb’in katında vahiy melekleriyle berabersin,
Kıymetlisin, değerlisin.
Dilinden süzülüp kalbine yerleşen her Ayet,
Aşkına bir vefâdır, sadâkattir.
Ört üstünü ey Hâfız, hıfzınla titreyen ruhun üşümesin.
Vahyin ağırlığıyla örtüsüne bürünen,
Boynunda asılıyken vahyin anahtarları,
Kilitli kapılar ardında feryat eden nice kullar gördü bu gözlerim.
Onun içindir ki Kur'ân’la geçen zamanımı,
Ömrümden değil, ben Rabb’imden bilirim.
Buyur ederken hıfz ettiğim her Ayet’i, edeple gönül hâneme,
Gitmesin, bir ömür benle kalsın diye izzet-i ikrâm ederim…
Düşünsene Hâfız; Sen okuyorsun Rabb'in dinliyor,
Aşkına melekler şahit, zaman şahit, mekan şahit.
Hıfzın bir kanat oluyor sanki
uçmayı öğreniyorsun bir kuş misali,
Okudukça yükseliyorsun, gökyüzü şahit, bulutlar şahit, yıldızlar şahit...
Rahmetin celbetti, âşık oldum Kur’ân'a,
Gecem sensin, gündüzüm sensin Ya Rabb!
Unuttum adımı, Hâfız desinler bana,
Ezberim sensin, hıfzım sensin Ya Rabb!..
Sana binlerce şiir yazdım Ya Rasûlallah, Hepsi yüreğimde sırdüğüm.
Her dizesinde gözyaşım, her mısrası kördüğüm.
Bilirim sonu yok bu sevdanın, acz içinde lisanım,
Seni methetmeye ne Takâtim yeter nede dermanım.
Anladım ki; Zatını nasıl övmüşse Yaradan seni öyle sevmeli, İçinde SEN olmayan her kelamı gönül defterinden silmeli...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!