Anladım zorlamak seni kader boşuna
Ben sıkıldım şimdi gidiyorum uzaklara
Aldığım tüm yaralardan sonra
Duramam istesem de buralarda
Çok sevmişti seni yemin ederim
Ben alışkınım kader öğretti bana
Her zaman mutluluklara bir adım kala
Kaybetmişim zaten sen gitsende koymaz desemde bana
Canım acıyor yoruldum şimdi ağlıyorum yine yalnızlıklara
Ne olur sende bırakma beni
Kalemi tutmuyor yorgun ellerim
Düğümlenir dilimde hep cümlelerim
Nasıl diyeyim nasıl söyleyim
Yoruldu bu sevgide artık yüreğim
Yoruldu yolunu beklemez gözlerim
Yüreğimde kimsesiz bir çoçuğun anlatılmaz sancısıyla
Bir gece daha sabah oluyor
Bir umut bir teselli diye beklerken senden
Sen her defasında benden çok uzaklara gidiyorsun
Ve biliyorum aslında
Senden yada bizden hiçbir umut yok
Yuregim coller gibi yanip duruyor
Meger bosa gecmis yillarim yazik oluyor
Sen gidiyorsun canim canim yaniyor
Hasretin gonlumu deli ediyor
Gonlumde yanginlar alev sariyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!