Adem Korkmaz Şiirleri - Şair Adem Korkmaz

Bir zamanlar,
Gözlerinde yıldızlara benzeyen,
Nazlı ışıltılar belirirdi,
Ah! Kim bilir?
Hangi gözlerde unuttun?
Onarin tıldızları,

Ey anlam aşığı şair! Salaklar prensi!
Bu şiir benden sana bir anlam! Anla!
Taktın gecenin karanlığına ne oldu?
Anlam verebildinmi? sabahın aydınlığına

Hep hırpaladın kendini,

Yine sorulmadı halin hatırın
Ne büyükmüş çileye aşkın
Bu günüdanda karanlık yarının
Sen uslanmazmısın? Serseri çilekeş!

Yarınsız umutlar

Bir tutku, bir hayal, bir umut
Kılınıyor yine kıvılcımlar
Bir insan, bir dünya ve bir hayat
Musalla da cenaze, düşler kılınıyor

Son söz, son kelime ve son kıvılcım

Zalim gecelerin pençesin de
Oyuncağım yine kırık, dökük
Nazlı sevgilinin
Narin ellerin de
Yaprağım yine soluk, kuru
Bir hayalim yine parça parça, lime lime

İşte karanlık, işte yıldızlar ve yine sabah
Tarifsiz ıstırapların koynun da
İşte sevgili, işte ölüm ve dilde eyvah!
Hatıralarsa hayallerin koynun da
İşte yine gecenin üçüyüm
Derbeder gönül’ün derbeder kaldırımların da

Nikah kıydım sigaranın külüne
Kurban olurdum gözlerinin isine

Hüzün ve hicran,iki eski dost
Sadece ıstırab senden arta kalan!

Ve düşlerinin firar ettiği anda
Dalıp,dalıp kaybolan gözlerin!
Canıma kastınmı var dost!

Çıldırır sabahlar,dilinde eyvahlar,
Kulağında en hazin şarkılar.
Üşüyorum yağıyor kar!

Seni tanıdım ey derbeder!
Seni tanıdım Şubat yirmi iki

Sen olmazsan
Öksüz gibi boynu bükük!
Yetim gibi gözü yaşlı olurum!
Sen olmazsan!
Yuvasız kuşlara benzerim.
Sen olmazsan halim ne olur?