Adem Kocakaya Şiirleri - Şair Adem Kocakaya

Nasıl bitecek, nasıl geçecek
Esen rüzgar Kardelen kokunu getirecek
Nasıl bitecek, nasıl sona erecek
Aşkım...ömrümün kalanı sensiz nasıl geçecek...

Bir ses, bir nefes biliyorum uzaklarda

Sana Cennetten Selam Getirdim Anne
Üzülme ağlama akmasın gözyaşların
Sana Meleklerden selam getirdim anne
Ayrılık ne zor, ölüm ne zor şey anne...

Soğuk kış gecelerinde üstümü örter

Yalancı bahara kanıp duruldum
Bir Mecnun misali, aşka tutuldum
Yıllarca peşinden koştum yoruldum
Sevginin, aşkının esiri oldum...

Sen değilmiydin yeminler eden

Karanlık odamda, bir ben fukara
Avizeli salonda, zengin burjuva
Onlar yerken Karidesle,havyarı
Ben ararım kuru ekmekle soğanı...

Burada kapılar hep yüzüme kapalı

Burcu burcu açsın güllerin
Koklamaya kıyamam, saçlarını sevgilim
Alamam kollarıma, korkarım soldurmaya
Arasamda bulamam, yerini doldurmaya...

Burcu burcu açtı güllerin

Bağlanmış halatları dünyamın sana
Sevgim bir okyanus, aşkın ise limanı
Demir atmışım dalgalı sularına
Ahşabım çatlamış,yelkenim yırtılmış...

Bir korku sarmış seni

Hayatımı veririm ben arkadaşlarıma
Saygı gösterirlerse duygularıma
İnanırlarsa tüm arzularıma
Benimle ortak olurlarsa acılarıma...

Anlatırım onlara dert deryamı

Bir Cumartesi sabahı
Gün daha yeni ışıyor
Hırçın rüzgar pencereleri yalarken
Kimileri şuan tatlı bir uykuda...

Odamda sigara dumanı hala

Öfkesinden hırçın olur geceler
Dolaşıp durmadan geçmez zaman
Sonunda şafak sökerken ölür geceler
İçimde girdaplaşır bilmeceler...

Adem KOCAKAYA

Tek Sen Varsın
Birde düşlerim, çocuksu ve yalnız
Uzaklarda bir yerdesin, bilmediğim
Şimdi senden bana kalan,yalnız kokun kaldı yastığımda...

Nasılda çabucak geçti yıllar