Adalet Sarayı'nda bir HAK sordum,
Dedi: Soyulmaya alışacaksın.
Temiz bir dünya için hayal kurdum,
Dedi: Oyulmaya alışacaksın.
Kalmadı adalet mülkün temeli,
Kalmadı çiçekde yaşam emeli,
Kötüyü dünyadan mülkden sürmeli,
Dedi: Sayılmaya alışacaksın.
Yerlerde göklerde mülkümde neyim?
Bazı çok katıyım, bazen de suyum,
Atadan, Uludan gelmiştir soyum,
Dedi: Koyulmaya alışacaksın.
Kaybettim kendimi sorar dururum,
Mevcutlardan kendim nasıl korurum,
Bu halimle acep kimi görürüm,
Dedi: Ayılmaya alışacaksın.
Sevgi saygı hürmet ilmin başıdır,
Gökteki güneş yolun aşkın taşıdır,
Can yakan hainin kötü kaşıdır,
Dedi: Bayılmaya alışacaksın.
Her yana ulaşır uzayan sırık,
Tabiat üstünde çoğaldı yarık,
DOĞANİ ayağında yırtık çarık,
Dedi: duyulmaya alışacaksın.
19.08.2015
İsmail DoğanKayıt Tarihi : 19.8.2015 19:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!