Acının Yüzü Şiiri - Burhan Güler

Acının Yüzü

Bir gül kaldı elimde,
kanı senden, kokusu benden.
Bir sokağın ucunda sustu şehir,
bir çocuk ağladı—adı unutuştu.

Gözlerim bir nehir gibi aktı gecenin içine,
her damlası bir isyan, bir sevda kırıntısı.
Yalnızlık bir taş gibi oturdu kalbime
ama yine de —
bir serçenin kanadında umudu duydum.

Kim bilir, belki acı da sevmektir,
eksik kalmış bir dokunuşun yankısı.
Ve biz, yaralı bir halkız hâlâ,
bir gülün dikenine tutunarak
yeniden doğmayı öğrenen.

Burhan GÜLER