Açıktan okunan okul gibiyim

şiirlerimi uzaktan takip ediyor
buruşturulmuş bir peçeteye
yazıyordun şarkılarımı

gözlerime bakmaktan çekiniyordun
ellerimi hiç tutmadığını ise
saymıyorum bile

akşamın olduğu yere geliyor
gözlerim dumanlanınca oturuyor
başım dumanlanınca da
kalkıp gidiyordun

bir kaç adım ötemdeydin her akşam

oysa beni "seviyordun"
sen sevdikçe
halime bakıp
dertli çalan
kemancım söylemişti
onu da, oradan biliyordum

bir akşam
ağladığını gördüm uzaktan
ara verdiğim fasıl da
musıki susmuşsan
"ben seni sevduğumi da
dünyalara bildirdum"
diye mırıldandığını duydum

o akşam, bu akşam derken
ben de sevmeye başladım seni
hem ne sevmek
akşamları bir uçurtma gibi
çekmeye başladım
göğsümün göklerine
akşam olsa da
şiirlerden, şarkılardan
bakışsak diyerek
geçirdiğim
ve bir türlü bitmeyen gündüzlerim
olmuştu artık
ta ki meyhane
kapanana dek

şimdi seni severken geçen
bilmem kaç yılım var

sen de yoksun
birkaç adım ötemden de
olsa büyütüp, besleyip
yaşattığımız
ve bir kış günü başlayan
o hazin
maceramız da

bilmiyorum
birkaç adım ötemden de olsa
uzaktan nasıl da bitirip gittin beni

o günden beri
açıktan okunan okul gibiyim
hiç gelmeden okunan
bitirilip gidilen