Bazen insanlar birşeye çok önem verirler, önemi belki geçen gün sayısının karesi ile doğru orantılı artar ama bazen de önemi büyük olduğu için acı çektirir, hayatından çıkarmak gerekebilir istenmese bile.Ve insanı bir seçim yapma ortamına sürükler,insafsızca..İçini kemiren duygular; sahip olamama korkusu,hayal kırıklığı ya da reddedilme ihtimali kaplar.Unutmak ister insan,her ne şekilde olursa olsun,sonucuna körükörüne bağlanarak; salt az sevmeyi öğrenememe duygusuyla..
Birşeyler yapmak,engel olabilme çabası..Nafile..O gider yine de..Ve bu insan bakar sadece arkadan..Onun için unutmaktır artık salt amacı,bir şekilde.
Hoşlanmak,aşık olmak,sevmek gibi sahip olduğu bütün özel duyguları -ne varsa- alabildiğine atmak ister,çünkü acı vermeye başladı ya bir kere..Durduramazsın onu.Kelimeler anlatmaya yetmez.
Hayatından çıkarmak için yapılacak tek şey unutmaktı ya her ne kadar zor olsa da anmamak adını, düşünmemek,bile bile kalbimin ritmini değiştirmek gibi siliyorum hafızamın seninle dolu olan kısımlarını....
..
Git gide soğuk iliklerime işliyor eşlik edemiyorum.
anlık öfkeler dudaklarımda titriyor susuyorum.
aynı yerdeyim.
hata diyemiyorum.
fakat hata.
bak bu acı, gözyaşı.
kanımla emiliyor.
..
Seyre dalarken kainatın hareketini
Bir kara bulut kaplar içimi
Dalga dalga sararken ayrılık bedenimi
Acı içinde uğurlarım sevdiklerimi
Dünya: sevsen ne çıkar sonunda yokluk
Eşten, dosttan, ayrılık tüm varlığımdan
..
Hani bir yeminimiz vardı,
hep ama hep sevecektik.
Ama birbirimizi.
Değişmedi seviyorum
ben!
Belki, sen de
belki bile değil.
..
E güneşum güneşum
İstersen bugün doğma
Zaten ben yaraliyum
Sen da tuz biber olma
Ağustozun güneşi
Acı acı yakarsun
..
Acı şiirleri kısa ve uzun olarak ünlü şairlerden acı ile ilgili şiirler ve sözleri
Bir çocuk bakarken miskin ve bitkin
Bin parçaya bölünür dünya gözümde
Bakıp geçivermek başka bir acı…
Toprak nasıl kayarsa yerinden
Taş nasıl düşerse yüksekten
Yaprak nasıl koparsa dalından
..
(Deneme )
Bırakıp gitmek çözüm olsaydı gidenlerin hepsi ihya olurdu.Oysa ne gidenler kaybolup gitti bu coğrafyada,ne kalanların gönlündeki fırtınalar dindi.Özlemler,hasretler ve acı dolu günler bir birini kovaladı .Gözyaşları akıp gitti öylece.Gitmek kimsenin işine yaramadı.
Düşünüyorum da ,gitmene sebep olacak ne yaptım diye.İnanki aklıma bir sebep gelmedi.Hani hep derdin ya “ sen de akıl olsaydı..” diye.Doğru söylüyorsun,bende akıl olsaydı ben bu durumlara düşecek adam olur muydum ? Hiç bu kadar avaz avaz haykırır mıydım ? Kendime yaptım ne yaptıysam.Sevdim,hem de çok sevdim.Sensiz geçen saniyelere tahammülüm yokken,şimdi büsbütün yoksun.Burnumun direği sızlıyor,içim kan ağlıyor.Kendi gölgem bile bana ar geliyor.Ne yaşadığım günler umurumda,ne geçen günler heybemde bir yer işgal ediyor.Bir avuç pişmanlığım olsun isterdim.Sevdiğime,bu kadar bağlandığıma,bu kadar yandığıma pişman olmayı ne kadar çok isterdim.Ama yok,yok işte.Seni seviyorum ve ömrümün sonuna kadar da sevmeye devam edeceğim.Gönlümde sana ayırdığım yerini hiç kimseye vermeyeceğim.Sen benim başımın tacı,yüreğimin tek sahibisin.Bırakıp gitmekle sadece hayatımda olmayacaksın.Ama büsbütün benimsin zaten.Sana dokunamasam da,kokunu alamasam da,başını göğsüme yaslayıp uyumasan da benimsin.Her anım,her saniyem seninle dolu.Belki karşıma çıkmasaydın sevmenin bu kadar güzel olduğunu bilmeyecektim.Romanlarda okurdum sevenin acı çektiğini,sevilenin acı verdiğini.Her acıya rağmen sevmekten vazgeçmeyenlerin budala olduğunu düşünürdüm.Romandır işte deyip,sonunu merak ederdim.Daha yarıya gelmeden sevilenin bir hiç uğruna sevenini yok saydığını okudukça,içimden nefret beslerdim ve isterdim ki romanın sonunda sevilen sevene gelsin,bütün pişmanlığıyla kapıya dayansın.Ama hiç böyle bitmedi okuduğum romanlar.Seven her zaman acı içinde kaldı ve sevilen hayatını bir başkasıyla yaşadı.
Sonumuz böyle olur mu bilmiyorum,ancak eğer böyle olursa da sana kırılmam.Sen mutlu olursan bana yetiyor zaten.Hem gayem seni mutlu etmek değil miydi ? Mutluluğu beraber yaşamak elbette tek arzumdur ama,eğer benimle mutlu olamayacaksan ben buna alınmam.Ben,seninle hiç karşılaşma ihtimalimin olmamasına rağmen sevdim.Yıllardır geleceğin günü bekliyorum,hiç gelmeyeceğini bile bile.Galiba hayatımın en acı tarafı da bu.Beni sevdiğini biliyorum,ya da ben öyle zannediyorum.Yoksa ne diye bunca senedir benimle zaman kaybı yaşayasın ki ? Gecelerin büyük bir kısmını bana ayırdın,benimle yazıştın.Gün oldu beraber güldük,gün oldu beraber ağladık.Gün oldu,her ikimiz de ağlamamıza rağmen bunu bir birimizden sakladık.Yani her ikimiz de gayet güzel yalan söylüyorduk.Bir birimize inanmamamıza rağmen ,bunu hep yaptık.Şimdi ne alemdesin,nasılsın bilmiyorum.Keşke bir haberin gelse de, nasıl olduğunu bilsem dünyalar benim olurdu. Benim seni merak ettiğimi biliyorsun,uykuyu gözlerime haram kıldığımı da..Buna rağmen bana yokluğunun acısını yaşatıyorsun ya, aklım almıyor.Keşke çıkıp sevmediğini söylesen belki bu kadar acı duymazdım.Kim bilir ,belki de gerçekten de sevmiyorsundur.Aklım gidip geliyor.Gel gitler arasında nefes almak zordur be gülüm.Hangi kitapta yazar, seveni böyle acı içinde bırakmak ? Yarım bırakmak,yaralamak,yârdan atmak.Kör kuyularda can çekişen bir esir gibiyim şimdi.Hangi yana tutunsam elimde kalıyor.Hani kıyıya yanaşsam limansız kalıyor.Benim senden başka düşüncem yok.
Bütün iklimlerden uzak bir mevsimsin gözlerimde.Yıldızsız gecelerde içim kan ağlaya ağlaya sabahlıyorum.Sen,kokusunu bilmediğim bir çiçek,uzanıp tutamadığım bir ömürsün.Güz rüzgârlarında yaktım gurbet türkülerini,her kese aykırıydım,sana tutsak.Sevmenin bu kadar suç olduğunu bilmezdim ....
..
Kac zamandir ozlem hasret duyarim
Gonul kapisini acmaya geldim
Ister sevgilim ol Ister sen dost kal
Bir aci kahveni icmeye geldim
Yine senli benli muhabbet edip
Siirler okuyup sarki soyleyip
..
Düşlerim beni yoruyor rabbim. Sessiz bir gecede düşlerimi sana emanet etmenin teslimiyeti içinde yüreğime sonbahar dolduruyorum. Yeni bir başlangıç olması gerekirken her ilkbahar, neden güzleri yaşıyor gönlüm? Sevinçlerimin hüzne dönüştüğü bu mevsimin adı ne? Hüzün neden sevinç oldu? Ayrılıklar neden üzmüyor artık beni? Bu acımasız fikirler ne zaman girdi aklıma?
Bu puslu yüz bana mı ait rabbim? Her doğum günümde nefes nefese aynanın karşısına geçiyorum ve her yıl daha silik buluyorum yüzümü. Gözlerim acı acı gülümserken kaybolanlara, ellerimden sonsuzluk tutuyor. Yenilginin kekremsi tadını hücrelerime çekmeye hazırlanırken, cenneti hayal ediyorum. Ve ömrümün yalanlığını, aşkın tek gerçek olduğunu daha iyi anlıyorum...
Dün bir şarkı duydum, kalbim acıdı! Neden rabbim? Çehremi aydınlatan nurundan istiyorum şimdi. Ellerim sana açılırken gönlüm hep başka alemlerin türküsünü söyledi. Her şeye senin adınla başlarken, dilimden adın düşmezken, kalbim nurundan mahrum kaldı. Affet...
Şimdi yeni umutlarla, yine senin adınla, yeniden başlıyorum! Biliyorum ki sen, yeniden başlayanların yardımcısısın. Niyetimi yoluna adıyorum rabbim. Hayallerimden sımsıkı tut, bırakma beni hiçliğin karanlık girdaplarına...
..
Başlangıç çok iyi olur
Sonra dostluk kurulur
Zamanla gönül yorulur
Acı biber gibi sevda
Evlilikten konuşulur
Hep sık sıkta buluşulur
..
