ACI ŞİİRLERİ

sevginin arka yüzüdür acılar
acı çekersin sevdiğin için
acı çekmeyi sevmesen de
devam edersin sevmeye
yeni acılar çekerek her yeni günde.
..

Acı ile aşk birbirine çok benzer.
Öyle ki her ikisi de insanı olgunlaştırır.
Nasıl demir örste dövülmeden şekil alamıyorsa,
İnsan da acı çekmeden,
Aşık olmadan olgunlaşamaz.
..

yüregimden dökülen misralara sakladim, aglamaktan yoruldugum gözyaslarini,
hangi derman kapatacak durmadan kanayan bu yaralari, nedir bu amansiz acinin adi,
daha dün sana anlatirken dertli gamli hatiralari, bugün sende mi katildin hatiralar kervanina,
gözyasinin bittigi yerde basladi senden kaynaklanan bu aci, pinari oldun icime akittigim zehirin,
bilemem bu izdiraplar bana mi senden, sana mi benden daha aci,
hekimlerde bilmiyor, yok bu derdin rabbimden baska ilaci.....
..

Hayata başlamak...Adımını atıvermek.Sonra...Sevgiden sözetmek,ezberlemek bu kelimeyi.Herşeyi öğreniyor insanoğlu ve kızı.Herşey öğreniliyor her ne kadar geç kalınsa da.Her yeni buluşta ve farkına varışta bir ötesi yok gibi gelse de bu koca bir aldanmaca.

Doğduğumuzda bilmiyorduk.Sonradan öğrenilir sevmek.O binbir emekle ilmek ilmek dokunur.Bir anne bebeğini emzirirken yüzüne sevgiyle bakar.Bebeğin gözleri pırıl pırıl,karnı tok.Sevginin a b c si anneyle başlar.O dünyanın tüm ışıklarını toplamak üzerinde ve yansıtmak gibi bir şey.Birgün tüm pencereler kapandığında ya da ışıktan mahrum kalındığında,bir mum yakmak,yeniden ışık tutmak herşeye,eridim bittim dememek.Çünkü sevmek biriktirip biriktirip harcadığımız şey değil.O alıp verdikçe bitmeyen tek şey.Ve koşulsuz olan.

Kalmak...Süssüz püssüz bir kadındı.Gitseydi...Yanıtı alınmamış sorular bırakacaktı geride; Gitmek terketmekti,bundan böyle yokum demekti.Gitmek...Mutfaktan gelen yemek kokusu,banyodan gelen su sesi,odalarda dolaşan şarkının anlamı kalmadı demekti...Sağ yanında kıvrılmış bir beden,bacaklarının arasında ısınmayı bekleyen buz gibi iki ayak olmayacak demekti.Çünkü gitmek... Tendeki kokuyu,yastıktaki boşluğu,ayağının biçimini ezberlemiş terlikleri,saç tokalarını,saksıdaki çiçeği,duvardaki resmi,henüz bitirilmeyen bir kitabı bırakıp gitmekti..Gitmek...Kalana acı verecek herşeyi öylece bırakmaktı. Ve bunu bile bile hiçbir şey kalmadı demekti.Birlikte poz verilen fotoğraflarda gülümseyen gözlere ihanet etmekti sanki.Gitmek zorda bırakmaktı geride kalanı; sana ihtiyacım var diye bakan gözlere seni seviyorum demeyi öğretmekten kaçmaktı.Farkında olmamak ne acı...Kalmak sevgiye giyinmiş süssüz püssüz bir kadındı.

İlk zilde kapıyı açıp hoşgeldin de ona...Gülümse...Eğer kalacaksan; sen ve ben diyebileceksen kal de...İstediğim gibi olamıyorsun demeden...Sahip olmadan...Ait olmadan...Ama yok gideceksen,hiçbir sözüm olmaz... Gözün arkada kalmasın sakın...Giden sen ol...Kalan ben olacağım de...Yolun hep açık olsun de...
..

Düşlerim beni yoruyor rabbim. Sessiz bir gecede düşlerimi sana emanet etmenin teslimiyeti içinde yüreğime sonbahar dolduruyorum. Yeni bir başlangıç olması gerekirken her ilkbahar, neden güzleri yaşıyor gönlüm? Sevinçlerimin hüzne dönüştüğü bu mevsimin adı ne? Hüzün neden sevinç oldu? Ayrılıklar neden üzmüyor artık beni? Bu acımasız fikirler ne zaman girdi aklıma?

Bu puslu yüz bana mı ait rabbim? Her doğum günümde nefes nefese aynanın karşısına geçiyorum ve her yıl daha silik buluyorum yüzümü. Gözlerim acı acı gülümserken kaybolanlara, ellerimden sonsuzluk tutuyor. Yenilginin kekremsi tadını hücrelerime çekmeye hazırlanırken, cenneti hayal ediyorum. Ve ömrümün yalanlığını, aşkın tek gerçek olduğunu daha iyi anlıyorum...

Dün bir şarkı duydum, kalbim acıdı! Neden rabbim? Çehremi aydınlatan nurundan istiyorum şimdi. Ellerim sana açılırken gönlüm hep başka alemlerin türküsünü söyledi. Her şeye senin adınla başlarken, dilimden adın düşmezken, kalbim nurundan mahrum kaldı. Affet...

Şimdi yeni umutlarla, yine senin adınla, yeniden başlıyorum! Biliyorum ki sen, yeniden başlayanların yardımcısısın. Niyetimi yoluna adıyorum rabbim. Hayallerimden sımsıkı tut, bırakma beni hiçliğin karanlık girdaplarına...
..

Her acı bir iz bırakır
Bazan acı bazan tatlı
Çünkü her sevda başka başka topraklarda büyür
Ama bütün sevenler
Aynı derecede haklı
21.07.2011
..

Kokan lağım suları, bacağımda yanıklar;
Acı acı melerdi kuzular.
Çayırlar adımlarımızı çalardı.
Değerli kahkahalarımız beynimizin içinde yankılar yaparken
Ağacın dalından düşen meyveler
Olduk.
..

bir geri gidişin kaç günde geri gelir..
hesaplanmayan bir özlem sonucunu verir..
geçmiş halen acı verir..
acı veren bu geçmiş,
demek halen geçmemiş..
..

Acısıyla tatlısıyla unutamadımız anlar olmalıydı; kocaman bir zaman olmalıydı yaşamak.Öylesine çoktu ki saymakla bitiremediğimiz günler.Biz filmlerle yaşar,onlarla birlikte unutulur olduk.Biri dün akşam nerdeydin,ya da ne yedin dese hatırlamaz düşünürüz; ya da izlediğimiz bir çok film vardır televizyonda,sinemada,en çok aklımızda kalan hep yaşamak isteyip de yaşayamadığımız karelerdir.Ya iğne...Ya da çuvaldız...

Şimdi aklıma geldi birden.Bizim insanımız çok kalabalıktır.Her akşam ardı arkası kesilmeyen diziler izler.Hatta bir arkadaşın davetini,güzelim sohbetlerini,birlikte geçirilecek en güzel anları iter,erteler.Bir maazeret bilir günün yorgunluğunu.Uzaklığın yanıbaşına,oturur koltuğuna.Üstelik hem yorgun hem de bezgindir.Bu yüzden anlarını yaşayamaz bir türlü.Belki de onlar sanal ziyafet sofrasıdır ve elinin altına getirilmiştir.Onaylasın ya da onaylamasın farketmez,herşey elinin altındadır.Her ne kadar ondan uzak olsa,ya da ona ait olmasa da herşey çok nettir.Sıkıcı olan dizinin en can alıcı sahnesinde adamın ya da kadının yüzündeki ifade görünecekken araya reklamın girmesidir.E o da olmazsa olmaz tabii ki,ona da hak verilir.Bu arada çay tazelemeler...meyva soyma zamanı kazanılır ya da çocukların ev ödevi kontrolü alelacele yerine getirilir.Hani olur ya bazen de konukları olur,gözü reklama mı takılmış yoksa aklı dizide mi kalmış belli olmayan; tam hali hatırı sorulmaya başlanacak ki dizi başlamıştır....Artık çok geç...

Tüm bunlar olup biterken birşeyler yaşanıyor ya da yaşatılıyordur.Onlar bazen bir kuş sesiyle,bazen yağmurun sesiyle,belki bir şiirde ya da kurşun sesi gibi kulağımızın içine işlediğinde acı acı yaşanıyor ve yaşatılıyordur.Ya da sadece ninnidir kulağımıza gelen...Uyumaya direnmeyen yorgun bir çocuğun dinlediği ninni...
..

Yine bir ananın bir bebenin hüznünü paylaşıyordu
Gökyüzünde kararan bulutlar durmaksızın
Ağlıyordu gürleyerek inleyerek
Sarıyordu gökyüzünü yeryüzünü acı gözyaşları
Ve kimse bilmiyordu gökyüzünün feryadını
Oysaki ağlardı analar ağlayınca
Oysaki ağlardı babalar ağlayınca
..

Gurbetteyim,
Ne anam, ne yarım.
Sanma ki bahtiyarım.
İçimde çekilmez bir acı
Her şey, ama burda her şey
Gülmek bile, aşk bile acı.
..

Bugünü yaşarken unutma dünü
Demezler ki sana, dost acı söyler
Riyakâr insanın biter mi günü
Demezler ki sana, dost acı söyler...


Zeytin dalı uzat, özü olana
..

Yine bir sızı var,toprağa düşen damlalarda.
Yine bir sızı var,uğuldayan rüzgarlarda.
Yine bir sızı var,hüzün çöken bu akşamda.
Yine bir sızı var,kaybolan ufuklarda.

Yine bir acı var,ta uzaklarda bir yerlerde.
Yine bir acı var,topraktan gelen o çılgın seste.
..

Yine geldim,buradayım işte,
Dertler sokağındaki dört numaralı evimde,
Gözümde iki damla yaş;
Kalbimi sorma sakın;
Fırtınada boğuşan bir sandal gibi...
Aklımda yine aynı soru;
Hep böyle mi olacak, hep böyle mi...
..

Başlangıç çok iyi olur
Sonra dostluk kurulur
Zamanla gönül yorulur
Acı biber gibi sevda

Evlilikten konuşulur
Hep sık sıkta buluşulur
..

sevdan bir hastalık gönlümde
ne çaresi var nede ilacı
bir türlü tükenmiyor şu sancı
yalvarırım rabbime dinsin şu acı

umutlarım tükeniyor uzadıkça
korkuyorum günler azaldıkça
..

" Söz uçar yazı kalır..." Kalır mı gerçekten hafızalarda...En çok bunu merak eder dururum kendi kendime...Bazen hayıflanırım hatta...Durmaksızın yazıyorum...İçimden geldiÄŸince,kalemim döndüÄŸünce duygularımı ki hepimizin ortak duyguları olur çıkar bazen yazdıklarım...Paylaşmaktır yalnız amacım...Hissettiklerimi herkes hissetsin isterim...Yaşadıklarımı herkes anlasın...Aşk insanların en deÄŸerli duygusu olsun isterim en çok da...En deÄŸerlisi,olmalı Aşk ve Aşkı hak eden sevgili insan hayatında...Kaybetmeden güzellikleri yaşamayı öğrensinler isterim sevdiklerim...Kaybetmeden kıymet bilmeyi öğrensinler isterim...Elindekinin aslında ne denli önemli olduÄŸunu...VarlıÄŸının onun için ne ifade ettiÄŸini...Onsuz olduÄŸunda onu neleri beklediÄŸini görsün ve anlasınlar isterim yazdıklarımdan...Yazdıklarım deyip geçilemeyecek kadar gerçektir o satırlar...Her bir harfinde acı,her bir mısrasında yalnızlık,her bir paragrafta belki dayanılmaz aylar,belki yıllar saklıdır aslında...Anlasınlar isterim kaybedilenin ömürden gittiÄŸini...Mutluluktan çalındıÄŸını fark etsinler isterim...Ä°şte bu yüzden yazar,yazar,yazarım...Hiç durmadan küçük bir peçete parçasına,bir parça boş kaÄŸıda,elime geçen herhangi bir şeye karalarım önce bir kaç satır...Sonra bu satırlar biri birini kovalar ve ortaya koskoca bir deneme çıkar...Bazen açarım hoş bir fon müziÄŸi o müzik beni alır götürür,hatta inanır mısınız bazen yazacaklarımı o müzik söyler bana...Ben farkında bile olmadan mısralar dökülüverir kalemimden...AÄŸlamaklı bir gülümseyiş beliriverir o anlarda yüzümde...Aşkın sarhoşluÄŸunda saatler çarçabuk geçiverir de acı dediÄŸin bırakmaz peşini...Sevdayı anmak,sevgiliyi düşlemek güzel de yokluÄŸunu anlamak zor gelir işte...Aynalardan uzak geceler birbirini kovalarken kaybedilenin yalnızca zaman olmadıÄŸını bilmek pişmanlıÄŸı gelir oturuverir yüreÄŸime...AÄŸır aÄŸır sarar bir hastalık gibi bütün hücrelerimi... " Söz uçar yazı kalır..." Kalır mı gerçekten hafızalarda? En çok da bunu merak eder dururum ve hatta bazen hayıflanır dururum kendi kendime...Bir yazarın en büyük düşü bu olsa gerek...Neden yazar ki insan başka? İçindekileri dökmek,dertleşmek bir yanı olsa da,yazdıkları ondan sonra bile dursun ister insan...Ama öyle bir köşede deÄŸil,baş köşede olsun ister okuyucularında...Hatırlansın ister yazıları...Bir yerde bir şiir,bir yazısı okunduÄŸunda bak bunu da şu yazmış denilsin ister ve duyar mutlaka...O artık yaşamasa da eserlerinde yaşatılmak ister...
..

Toprağımın insanına sığınıp hüzün mü topladın gönül.
Hicretin hüznünü gönülden acı acı; gözyaşlarını akıttın mı gönül.
Çaresiz boynu bükük toprağını kokladın mı gönül.
Gel ey dostum bu hüzün tek kişinin harcı değil Ebu Bekir ol.

(06.06.2013)
..

67
öyle acı acı konuşma
şarap iç de dilin tatlansın.
–ama hiç düşünme sakın
çıkarmayı deliğinden yılanı.
..

Bir duvar bir acı
Dört duvar dört acı
Yanlızlık ve keder onların tacı
Kaderimmiş bunlara padişahlık yapmak
Kıraliçem gönlümde kaldığın sürece kalırım duvarlar
padişahı olarak.
..