Aç Nefsim Şiiri - Servet Erbaş

Namını duyanlar,hep ibret alsın.
Aklı olanlara,bir örnek olsun.
Niyetim terbiye,etmektir nefsim.
Nefsim'in elinden çok çekti şahsım.

Niyeti düşmanlık,ben sandım kanki.
Gözüme göründün,dost gibi sanki.
Nefsin sende bir gün,tanırsın Hakk'ı.
Boş Yere gizleme,ölüm Hak bil ki.

Benim olsun ister,hep Aslan payı.
Versem hep içersin,dereyi çayı.
Bir günde yutarsın,koca dünyayı.
Sonrada istersin,Güneşi,Ayı.

Nefsim şu elinden,nere gidem ben?
Doydum yeter artık, Hiç dedin mi? Sen.
Bir ısırma ile,,dünyayı yesen.
Bilirim doymazsın şükürsüzsün sen.

Doymayı bilmedi,kocaman karnı.
Düşünmez geride,başkası var mı.
Kâinatı yese,doydum ben der mi?
Yola gel ey nefsim,ötesi var mı?

Dursun boğazıma,al hevesimi.
Allah'ım terbiye,et şu nefsimi.
Duyur şu nefsime,benim sesimi.
Olsun insanlığa,ibret resimi.

Dünyada ben seni,mutlu görmedim.
Bir türlü ben sana,yön veremedim.
Benseni Hak yola,döndüremedim.
Sendeki yangını,söndüremedim.