Tüketemedigimiz bizden arta kalan
Söyle zaman ne kaldı bu yaşamdan.
Her gece karanlığa gömülüp yatınca,
Bir sabah daha uyanırmıyız diye, beynimizi tutuyoruz avucumuzda.
Kimseye bir kötülüğümüz olmamıştı,
Masmavi gökyüzünde .
Kimseye kırgın değildik,
Koskocaman dünyada.
Git gözlerim kapanmadan,
Git gözyaşlarım tükenmeden,
Gözlerim utanmadan
Haydi durma git
Adını, yazdığım güneşten,
Güne düştü birden gölge
Sahiplendi kapanarak üstüne
Kelepçe vurarak yüzüne
Mahkûm etti kendine
Yavaşça yaklaşmıştı ölüme
Ayrılmak istemezken,
Yalnız kalmak istemezken,
Kaldık ortasında yaşamın, kimsesiz.
Hep tükettik,
Hep bitirdik içimizdeki güzellikleri.
Kör bir bıçak derinden kesmiş umudumu
Ağır bir sis kaplamış uzaktan yolumu
İçimden gelen bu haykırış,
Bu yaşananların sonu mu ?
Masmavi gökyüzünde görmüştük maviyi
Çok sevmiştik aslında biz maviyi
Sonra kapladılar dünyamızı karanlığa
Ve çaldılar bizden bütün mavilikleri.
Nazlı bir çocuk yüzüydü ömrümüz
Biz nazlandıkça o somurtmaya başladı yüzümüze
Biz gülmeye çalışırken ağlamak kısmet oldu kaderimize...
Nedendir bu başımın belası
Kimdedir bu gözlerinin elası
Madem sendedir mutluluğun alası
Söyler misin ne için durmadan ağlarsın
Kafana takma dedin bu hayatı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!