Abuzer Güneş Şiirleri - Şair Abuzer Güneş

Bırakıp giderken hüzünleri
Sabrederken birgün geri dönmeni
Düşünürken sensiz geçen günleri
Bir hüzün sardı beni

Kırık bir ayna gibi dağılırken etrafa

Yaşlanmış bir ömrün;
Acıları hapsolmuş yüreğine
Yüreğini soğutmak için,
Gözyaşlarını döksende içine,

Bir durakta karşılaştım seninle
Bir otobüste yolculuk ettik
Aynı yolda yürüdük seninle
Aynı sevgiyi paylaştık ikimizde.

Benzer yönlerimiz vardı buluştuğumuzda

Sabahı dolmadan insanlığın
Sırası gelmeden ayrılığın
Haydi şimdi git.

Vakti gelmeden yalnızlığın
Kapıları kapanmadan çaresizliğin

Kimseye bir kötülüğümüz olmamıştı,
Masmavi gökyüzünde .

Kimseye kırgın değildik,
Koskocaman dünyada.

Git gözlerim kapanmadan,
Git gözyaşlarım tükenmeden,
Gözlerim utanmadan
Haydi durma git

Adını, yazdığım güneşten,

Güne düştü birden gölge
Sahiplendi kapanarak üstüne
Kelepçe vurarak yüzüne
Mahkûm etti kendine

Yavaşça yaklaşmıştı ölüme

Sen giderken,
Yıkıldı denizler.
Dalgalar sustu.
Bir mavi deniz aldı umutlarımı.
Saklanan anılar çürüdü yerinden.
Deniz maviliğini kaybetti.

Ayrılmak istemezken,
Yalnız kalmak istemezken,
Kaldık ortasında yaşamın, kimsesiz.

Hep tükettik,
Hep bitirdik içimizdeki güzellikleri.

Nedendir bu başımın belası
Kimdedir bu gözlerinin elası
Madem sendedir mutluluğun alası
Söyler misin ne için durmadan ağlarsın

Kafana takma dedin bu hayatı