Bırakıp giderken hüzünleri
Sabrederken birgün geri dönmeni
Düşünürken sensiz geçen günleri
Bir hüzün sardı beni
Kırık bir ayna gibi dağılırken etrafa
Yaşlanmış bir ömrün;
Yorgunluğu var gözlerinde.
Hayat çizgileri silinmiş ellerinde.
Bütün hayatın işlenmiş bedenine.
Bir durakta karşılaştım seninle
Bir otobüste yolculuk ettik
Aynı yolda yürüdük seninle
Aynı sevgiyi paylaştık ikimizde.
Benzer yönlerimiz vardı buluştuğumuzda
Sabahı dolmadan insanlığın
Sırası gelmeden ayrılığın
Haydi şimdi git.
Vakti gelmeden yalnızlığın
Kapıları kapanmadan çaresizliğin
Kimseye bir kötülüğümüz olmamıştı,
Masmavi gökyüzünde .
Kimseye kırgın değildik,
Koskocaman dünyada.
Gt gözlerim kapanmadan,
Gt gözyaşlarım tükenmeden,
Gözlerim utanmadan
Haydi durma gt
Adını, yazdığım güneşten,
Güne düştü birden gölge
Sahiplendi kapanarak üstüne
Kelepçe vurarak yüzüne
Mahkûm etti kendine
Yavaşça yaklaşmıştı ölüme
Sen giderken,
Yıkıldı denizler.
Dalgalar sustu.
Bir mavi deniz aldı umutlarımı.
Saklanan anılar çürüdü yerinden.
Deniz maviliğini kaybetti.
Ayrılmak istemezken,
Yalnız kalmak istemezken,
Kaldık ortasında yaşamın, kimsesiz.
Hep tükettik,
Hep bitirdik içimizdeki güzellikleri.
Nedendir bu başımın belası
Kimdedir bu gözlerinin elası
Madem sendedir mutluluğun alası
Söyler misin ne için durmadan ağlarsın
Kafana takma dedin bu hayatı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!