Unutmalı bazen insan yaşadıklarını...
Bırakmalı unuttuğu yerde hatırladıklarını
Affetmeli bazen insan kırıldıklarını
Bırakmalı üzüldüğü yerde hayal kırıklıklarını
Sen bir gün değil,
Her gün kalbimizdesin.
Seninle varız biz.
Her zaman izindeyiz.
Garip bir güvercin gibiydim,
Umutlanmıştım sevdaya.
Kanadı kırık bir kuş gibiydim,
Mecburdum uçmaya.
Sevda dedim, aşk dedim
Hiç kimse bilmeden bir sabah,
Rüzgâra yoldaş, havaya kardeş olacağım.
Herkesten habersiz bir sabah,
İçimde isimsiz dostluklar kuracağım.
Derdin çoktur bilemezsin
Oturup karşısına gülemezsin
Her şeye boş ver gitsin diyemezsin
Hep geçmişinle yaşarsan geleceğini göremezsin.
Hatır gönül dinler herkesi sayarsın
Bırakıp giderken hüzünleri
Sabrederken bir gün geri dönmeni
Düşünürken sensiz geçen günleri
Bir hüzün sardı beni
Kırık bir ayna gibi dağılırken etrafa
Yaşlanmış bir ömrün;
Acıları hapsolmuş yüreğine
Yüreğini soğutmak için,
Gözyaşlarını döksende içine,
Bir durakta karşılaştım seninle
Bir otobüste yolculuk ettik
Aynı yolda yürüdük seninle
Aynı sevgiyi paylaştık ikimizde.
Benzer yönlerimiz vardı buluştuğumuzda
Sabahı dolmadan insanlığın
Sırası gelmeden ayrılığın
Haydi şimdi git.
Vakti gelmeden yalnızlığın
Kapıları kapanmadan çaresizliğin
Hani bize kalan ekmek parçası
Hani bize bırakılan kırıntılar
Boş ekmek arası hayalimizdekiler
Umut diye sarıldığımız içimizdekiler
Hani nerdeler...




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!