Seni biliyorum ey gece.
Ben kelimelerle yol gitmeyi bilemedim
Yanarak tutuşan o güne
Cümleler kadar uzanıp gidemedim.
uçurtmaları uçuranların
kanatları olmalı
ne de olsa zamanı sırtlıyor insan.
belki de daha büyümemiştim
içimi acıtmamişti daha
yakmamıştı göz bebeğimden hayat
Bir yolcuydun bugün
Dünyaya buyruldun
Hep ağlayıp durdun
Çünki hayata doğdun.
Dokuz ay on gün
Dur gitme! sevgili,muhtacım sana
Rüzgarım ol, kum olayim sevda fırtınasında.
Dur gitme! hayalım gidecek; ben gideceğim
Kararır güneşim kime ben ne diyeceğim!
Dayanmak zor dostum!
Bitti, bitecek azmim
Karanlık günlere karşın.
Kamçılanmaz artık
İçimdeki hırs;
Ağarmaz tan,
Kime vereyim;
bu yakılası dizeleri
sakın çağlara düşmesin adım
hatırlamasın kimseler beni! .
Uzaklardan esen ılık rüzgarı dinliyorum
Seni benliğim, hasretim, sevincim biliyorum.
Ama sessiz kaliyorum
Deli rüzgarı avuçlarıma alıp kana kana içiyorum.
Şimdi bütün duygular susmalara mahkum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!