cehennemdi aşk'ın:
ben değil,
o benim içime düştü! ...''
neden, bilmiyorum
her akşam bir dilde kaniyorum
geceler ıssız ve sancı dolu
zindana dönüyorum.
neden, bilmiyorum
Ben sana bir aşk yandım
Yandıkça ben güzel candım
Sen uzağımda yanan ateş
Parlayan alevinde yanandım.
Ben sana bir aşk duydum
Dilim, Ana dilim!
Seni kavramakta aciz bilim.
Küçümsedi, ayipladi seni;
Sözde dil bilimci alim...
Sen yoksun;
Gece yok, ben de yokum!
..........yemeden
............içmeden
.................tokum!
Mevsimler değişti, geldi sonbahar
Senden geriye hüzündür kalan.
Silindi zihnimde bir bir hatıran
Hafızamda bir tek yüzündür kalan.
Sen gittin, seninle bu şehir gitti
Bu sokak bu caddelerki anlamsiz kalan.
Gördüm ki;
'kendimi seviyorum'
diyorsun!
Ortasında
bir şehrin çocukça
üşüyormussun!
zaman yok:
son bir soluk kaldı;
kim bilir, hangi mevsim
bağrına basacak,
hangi iklim yeniden doğuracak beni...
bu ağır bu derin sessizlığın çöküşünde:
Vazgeçtim
Yıllardır amaç bildiklerimden.
Çalıştım,
Uğraş verdim.
Yıllar geçti,
Ömür geçti
Dün gece oturdum seni düşündüm
Ne garip şeydi yokluğun!
Seni özlemekten üşüdüm.
Derin hüzünler yağdi bir'an geceden
Aydınlık gülüşün zihnimde canlanırken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!