Vakit gece yarısı
Hasretin gölgeleri düşüyor üzerime
Ve zaman;
Biliyorum, biliyorum yine
En bilinmez, en gidilmez yollar koyacak önüme
Ve ben tek başınayım
merhaba
yüzümün yeni adı
ezgin gülümsemem
yenilgim yaram merhaba.
Bir kader günü:
İzini sürüyoruz hiçliğin.
Dünyaya gelinir mi? HİÇ!
sessizlik
sadece sessizlik
gün boyu
ve
günün sonunda
karanlık
İnsanlari gördüm kendi uğultulari içinde
Yıkılış; ve beklentisiz yarınlar hasretinde
Ürperip uzaklaştim çılgın çalkantılar östünde
Sular almiş tekneleri hayat tarumar güvertemde...
Şaşkınım!
Söze nasıl başlayacağımı ve hayal bile edemediğim bugün, sana yaziyor olmanın şaşkınlığıdır bu.
Uzun bir aradan sonra daha dün seni yakından görmenin mutluluğunu yaşamiştım oysa!
Dünden önceleri sokakta; zihnimde o hiç bitmeyen yürüyüşünü anımsıyordum, onların seni, senin onları tamamladığın giyisilerin var ya! ...
(hiç unutamiyorum bir gün sırtın dönüktü bana -habrin olmadığı bir zamanda-
'Kaç kereler' ölü gibi, sessiz derinlerde
Yanmişti şiir'lerim -ki- hala yaniyor alevlerde
Uzaklar titretiyor beni balım'si gözlerde
Eteğinden düşeceğim dünyanın, bir gün belki de.
İnsanlari gördüm kendi uğultulari içinde
...Ve ardında kalmanın;
Gün bitimi bu saatte,
Uzaklara en uzaklara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!