Ey biricik İlah’ım;
Hiç olur mu ins dinsiz?
Binler hayret Allah’ım;
Nasıl yaşar kul sensiz?
Aklın yolu bir madem;
Bu makamda bu hava?
Kaldırır mı şu dava?
Sanki cennet bedava(!)
Olmadı hocam olmadı!
Hak yerini bulmadı!
O, terhisken mü’mine;
Ne korkarsın ölümden?
Tabi isen Hak dine?
Ne korkarsın ölümden?
Nesi var ki korkacak?
Dert olmuştur bana inan!
Ne olacak senin halin?
Hiç olur mu böyle iman?
Aşmış boyu kem vebalin!
Çoktan geçti tövben bini;
Şayet dostun değilse, kâinatı yaratan;
Bil şu âlem dolusu, var hasım’ın ve a’dan!
Dost dediğin kimseler, cüda ise o zattan;
Emin ol ki yakacak; seni dostum şu hatan!
Hayy’dan gelen şu hayat; hızla giderken Hu’ya;
Ört gafleti üstüne, oyalan şair oyalan(!)
Her an yorgan yırtılıp, bitecekken o rüya;
Sakın kalkma uykudan(!) oyalan şair oyalan!
Öyle çok ki deliren; ekser olmuş anormal
Çıra yakıp arasan, zor bulunur bir normal
Dünya için ukba’yı, feda eden akil mi?
Bu yanlışı yapana; mümkün ise de normal!
Ömür Haktan bir hediye;
Kim söyledi; mahvet diye?
Değerliyken o nakitten;
Çarçur ettin; de ne diye?
Nasıl alır bir insan, şu kelamı fem’ine?
Çünkü o şey sadece; tek İlaha has eda!
Bir şekilde sen onu, soktun ise demine;
Kim layıksa ver geri, ol edepli bir geda!
Der-hatır et Karun’u! Neler gelmiş başına?
Varsa sonda bir hayır;
Bakma işin başına!
Olsa bile yol bayır;
Gitsin o iş hoşuna!
Sınırlıyken görüşün;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!