Gönül bahçemzde
Açan umut çiçekleri...
Görkemli ağaçların yeşil yaprakları,
Geleceğin kökleri
Çocuklar...
Bir filozof öğretmene seslendi
Tarih olmuş şu sözleri söyledi:
-Ulu tanrı yeryüzüne inseydi
Öğretmenlik mesleğini seçerdi.
İçtenlikle derim ki:
Eski çağlarda yaşamışlar
Devlerden de büyük korkunç dinozorlar...
Bugünümüzde yaşasalardı
On katlı bir yapının tam onuncu katından
Bizimle rahatça konuşurlardı.
Gönül çevreninde yiten bir özlem
Lombozlardan göğe uzayan deniz.
Anımsanmayacak bir yığın izlem
Geride kalanlar kırık, dökük iz...
Türkülerde ağlar sevi denizi
Her sabah gün doğmadan
Kalkarım yatağımdan...
Esirgeyen, bağışlayan
Yüceler yücesi ey Ulu Tanrı'm,
Sen bağışla kullarını,
Aydınlat hep yollarını!
Ünlü bir ressam kırlara çıkmış
Bir resim yapmak için
Doğa'nın kucağında.
Görkemli bir ulu ağaç
Yemyeşil göğe yükseliyormuş,
Yaşamım yükünü yüklendi gayrı
Bir gün gelir, ben de ölür giderim.
Hangi canlı kalmış ki, bu dünyada?
Bir gün gelir, ben de ölür giderim...
Canlı, cansız hepsi ölüp gidecek,
''-Kara yazgım böyle, üzülmedim ki! ''
Desen de yalandır için kan ağlar.
''-Bu bir anlık düşmüş, hiç sevmedim ki! ''
Diye avunsan da, için kan ağlar.
Bilirim, ne demek gönül yarası,
İşte size bir 'haber şiirimi' sunayım,
Acı bir durumu da göz önüne sereyim.
Bu 'haber dizelerde' ders alacak çok şey var,
Ne yazık! Uygar oldu bizden kara kargalar.
kısa girişten sonra konumuza gelelim,
Ders alacağımız bu haberi verelim:
-Gerçek analara-
Anam, anam bal anam,
Gel gönlüme dol anam,
Seveceni bol anam
Derdime derman anam...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!