Abdullah Oral Şiirleri - Şair Abdullah Oral

YALANMI

Şu dünyaya yalan diyen ey cahil
Yiyip te doyduğun ekmek yalan mı
Uğruna öldüğün bir güzel için
Seni seviyorum demek yalan mı

SU TV ye

vurulmuş kalmış zemheride
tipi vurgunu Sular.
Uyanmasını bekliyor doğanın.
Koyaklardan deli dolu

SARHOŞ

İnsanlar içmeden geçmişler
Kendilerinden
İtişip kakışıp duruyorlar
İçine tükürdüğüm şu dünyada.

Sen Ölmüyorsun 1


Çırılçıplak giriyorum tarihin içine.
Ve görüyorum dün gibi,
Kitapların arasına sıkıştırılmış Tarihi.

Varlığın Ötesi

Tarih kendi içinde hareketini oluşturuyor
Tepesine güneşi asmış dünyanın
Işık yolunu göstersin diye insanlığın
On iki saatte bir yakmış yüzünü karanlığın.

Meneviş

ağır yorgun ayakların
zorlanıyor taşımaya bedenimi
koskoca bir tarih yanıbaşımda soluklanan
örse inen balyozun son tınısında

SEVDA KAPISI

Ehil olmayanlar aşk şerbetini
İçtikçe kendinden geçebilir mi?
Kefensize kefen diye ömrünü
Ak libas kumaştan biçebilir mi?

HASRETİM

Ekin başakları misali
Savrulur yüreğim.
Genç bir kızın saçlarında
Çiçeklenir umut.

KALDESEN KALACAKTIM

Bütün renkler çekildi işte
Akşam ağır ağır örtüyor üstümüzü
İçimde hasret büyümekte
Bir çığ gibi

FAY HATTI 1

Ne zaman geçmişe dönsem yüzümü
Su dilenir doymamış yanlarım.

Tarih sancılarını taşır kendi içinde