Abdullah Oral Şiirleri - Şair Abdullah Oral

KARADENİZ

Aç kurtlar türemiş dağlarında çakal gibi,
Bir haykırış, bir türküsün sen Karadeniz.
Umut türküleriyle yaladın sahilleri,
Kan tükürdün suratımıza oy Karadeniz.

YAŞAM

Bir avuç sevda
Bir damla göz yaşı
Ve bir yudum sevgi
Kıyımlardan geri kalan

YIKILIR GİDER



Çorap kaçığına Benziyor yaşam
Tutsam bir ucundan sökülür gider

Yağmur Zamanıydı

Kuru yaprak misali savrulurken yalnızlığım
Avuçlarında saklı sevdalar büyüttüm yarına
Gözlerimle suladım umut çiçeklerini
Çiğ damları can veriyor köklere

Hayasız soysuz elinde
bak namus ar iffet oldu
insan olmak zor gelince
İt olmak marifet oldu

kuyruğu ardında saklı

Tanıksız Karanlıklar

Kanımın alevi
Tutuştururken geceyi
Şiirler dökülür
Hasret yangını dudaklarımdan.

Kızıl Arzular

Bu akşam
Hüzünlü melodiler dökülmüş sokaklara
Göğüs kafessimde ritmini şaşırmış bir deli
Dipsiz derinlerime kanıyorum.

İçimdeki Sevgi

Sarı sıcaklar okşar iken duyguları
Dallar çiçek sevdasına düşer
Bakışlarıma dolanır güneş

EMEKÇİ KİMLİĞİ

Düşünüyorum ben kimim Sırtımda parkam
Ayağımda eski postallarım
İlkokul cahilliğinde yürüyorum
Sanayi sokaklarını

Kuzey Rüzgarları Geçiyor İçimden

Doğadaki çağrışımların haylaz sesidir kuzey rüzgarları;
Dalından kopan yaprağın
Belirsiz yönlere savrılması gibi bir şey,
Alaycı çocuklar gibi,