Abdulkadir Saylan Şiirleri - Şair Abdulk ...

İhanetin hatası olmaz, sadece bedeli olur.

Ne zaman bir çocuk görsem
İçim acır, cigerim yanar.
Her yanımı korkular salar.
Zalimler bu meleklere mi kıyar?

Benim korktuğum ölüm değildir,
Asıl korkum ölünce
Sevdiklerimden ayrı kalmamdır.

Söndürmeyeceğim artık içimde yaktığın ateşi,
Dindirmeyeceğim artık sana olan nefretimi.
Biliyorum!
Ben ne kadar bu ateşi söndürsem,
Bu nefreti dindirsem
Yeniden sana güvenip

Bir gün yolda yürürken yaralı bir kuş görsen, ne yaparsın?
Onu usulca yerden alıp canını yakmadan evine götürüp yaralarını sarar sonra özgürlüğüne mi kavuşturursun?
Yoksa onun yaralarını sarıp bir ömür yanında mı tutarsın?
Belki vefa gösterip ona sahip çıktığın için seninle kalmak ister bile.
Ya da kuşun yaralarını sarıp onu götürüp kendi ellerinle yuvasına mı bırakırsın?
Çıkarlarımız uğruna, zaaflardan yararlanarak onlardan faydalanmayı bize sürekli fısıldayan nefsimize ve şeytani vesveselere karşı mağlup olmamalıyız.

Kolayı zorlaştıran, zoru ise imkansızlaştıran insanın kendi acizliği ve tembelliğidir.

Bil ki ey yar!
Ben nefes aldıkça hep seninim,
Bundan böyle bütün dualarım.
Nefes almak içindir.

Senin!
Beni seveceğin kadardır
Benim ömrüm.
Yaşamamı istediğin kadar
Yaşar bu bedenim.

Gitmeyin dediklerimiz, asla kendilerinden gidemediklerimizdir.

Güneş birgün sönerse
Sen varlığınla üzerime öyle bir parla ki,
Güneşin söndüğünden haberim bile olmasın.