Kırgınım!
En çokta kendime.
İyi niyetlerime,
Tokalaştığım herkese güvendiğime.
Birlikte yola çıktıklarıma.
Yüzüme gülüp
Kimilerinin yokluğu varlığından daha az yakar canımızı.
Bunu yaşadın mı diye hiç sormayın bana.
Evet ben yaşadım, hem de iliklerime kadar
Battım bu acının içine
Öyle ki ne huzurum kaldı ne de umut dolu bir hayalim.
Ben yaşadım ama siz yaşamayın bu acıyı.
Sen benim okuduğum masallarım değil
Yüreğimin en derinliklerinde yaşadığım
Acı ama tek gerçek hikayemsin.
Unutmak mı?
Sence bu mümkün mü?
Bilmem ki;
Cesaret midir insanı sevdaya götüren.
Yoksa gönlü müdür sevdaya mahkum eden?
Bilmem ki;
İstek midir insanı aşka sürükleyen,
İçimde yaktığın bu ateş
Birgün sönermi ki?
Yüreğimde açtığın bu yara
Birgün kapanırmı ki?
Acımadan katlettiğin umutlarım
Birgün yeniden canlanırmı ki?
Özlüyorum!
Çünkü insan sediğini özlemeli,
Sevgiliye doyumsuz olmalı,
Sevgili dediğin
Sevdiği tarafından vazgeçilmez olmalı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!