Sabahın ilk ışıklarına kadar
oturdum....Denizin kıyısında
Seni düşündüm.
Güneşin doğuşunda
Güneş ve Deniz bir aşk masalı
Sevda çiçek gibi kırlarda toplanmaz.
İlmek, ilmek halka, halka dokursun. Kalbinin en ücra köşelerine birer birer
Güneşe, Ay'a bakıp onu görüyorsan.
Deniz onu anlatıyorsa eğer sana,
Rüzgar fısıldıyorsa adını kulaklarına,
İçimde bir mezarlık var.Kalbimin taa derinliklerinde....
Unuttuğumu sansan da mezar taşın hala duruyor yerinde...
Ara sıra uğrarım ne haldesin,kiminlesin diye....
İki damla göz yaşı süzülür gözlerimde....
isyanım sana değil kaderime....
Gökyüzünde bulut olsan!
Yağmur olur. Akarsın!
Yeryüzünde Dağ olsan!
Taşocağından çıkarsın.
Karşımda hükümdar olsan!
Yokluğun yok olduğu bir ortamda
Bir kandil yanıyordu sadece bir şua
Bir kıvılcım çıktı o kandilden birde hava
Hava değil, sanki bir nefes, bir sözdü.
O söz Emir oldu; Künfeyekün!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!