Hayalinin içinden düşen adam
Dizlerinin dermanından tutunarak aşka doğruldu
I-
Ey(hü) zün sallan
Aşiyan kovuğu, sarı yaprakların göğsünde…
dur dedim dur! !
durmadın, ne kadar yanılgı varsa, bir dünya içtin
kalbin dedim, bir semender, bir akşamüstü
yapma dedim yapma, burası dünya
ayağın dedim bir kayarsa
kimin kimsen
susmasaydım
konuşmayacaktım…
kirlendik
dün artığı yaşamların avlusunda
anları ve yüzleri, yüz çiziklerimize gömerek…
anahtarlarımı kaybettim
bir kalbin kapısında nasıl bekleniri bilmiyorum
merhaba gülümseyen çirkinlik
yine yüzünde aynalar açmış
yine duvarları çiğnemiş dişlerinle gülümsüyorsun
benim doğduğum topraklara benziyorsun
yüreğinin avlusunda çocuk adımlarım
hercailer çiçeğe durmuş dağlarının eteklerinde
memleket kokuyor endamın
şakağında masumiyet caddeleri
bir yanın gök
Bu yol üzerinde dokuzuncu han benim
İster gel, ister uzağa sür atını, o aynaya baktığın fani benim
Bu gül üzerinde dokuzuncu bülbül benim
İster aç, ister soldur yaprağını, o aynaya baktığın fani benim
tam ortasındayım giden ne varsa’nın
babamın gözlerinde mavi bir yelkenli
tabut gibi omuzlarda dalgalanıyor
bütün limanlar ağır yaralı
ya da bütün ağır yaralılar birer liman
bir arayışın sokaklarında haykırılırken / eski zaman
her gece kapım çalıyor
açıyorum, hiç kimse
hiç kimse diyorum, kapımı neden çalıyorsun durmadan
hiç diyor
-hiç…
bana uygun bir dil bul seni anlatacağım
-dedim kendime
yıl bindokuzyüzdoksanaltı
adım tam dört harf ile kodlanmıştı ülkemin şuuruna
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!