Abdil Işık Şiirleri - Şair Abdil Işık

Annemm
Susuzluğumu bastırıyorum
Ufukları yutan deniz gözlerinde
Göz çanaklarım kir tutuyor annem,
Sırrına eremediğim gün batımlarını yutuyor yalnızlığım,
... Yamalı elbiselerim, yamalı sevdalarım,

Öyle bir gökyüzüsün,öyle bir deniz
Alabildiğine mavi,alabildiğine kırgın,
Tecrit edilmiş bir ruhun gölgesi düşüyor,
Soluğu tükenmiş,kınında mazlum duran,
Küllenmiş ateşe,
Teninde yalpalanıyor, dalgası çoşkun düşler,

Ayrı kurşunlar ile vurulmuştuk,aynı yerde
Ayrı Özlemler giyinirdik,hüzünler biriken yüreğimizde,
Şimdi kendine göçebe koca ömrün,
ıslaklığında kurutuyorum
Düşlerimizi
Yağmur kesiği,

Yokluğun kör bir yılan gibi
düşüyor gecenin rahmine
ve seremcam
Uykularda
dönüp dönüp sırtımdaki
yanlızlığa bakıyorum,

Sis kaplarken geceyi, bir kalem kırılır,
hain bir pusudur duyguların coşkunluğuna.
Öksüz kalır, kızıllığındaki güneşim,
Solgun gülüm,şiirlerim.
Gam yüklü bulutlar toplanırken içimde,
Sağanak yağmurlara gebedir, şehrim,

Bir mecnun kederi büyür gönül çölümde,
Yokluğunda seraplar büyür ha büyür,
Hüzün bulutları toplanır,burham burham hasret kokar zifiri karanlıklar
Bahar sarhoşluğunda,birden aydınlanır karanlık,
Ay kavuşur güneşe,giydirir sarı enterasini,
Rüzgarın,yağmurla dansına inat,

Sen giderken solgun gülüşler düşüyordu, çocuksu yüreğime. Ve sensizlikte demleniyordu, yokluğunun kasveti, ve şimdi; kuytusuna düştüm. bir gecenin, ve en mahrem yerindeyim yalnızlığın, Ellerin sıcaklığının uzağına düşerken, Boranlar kuşatıyor, ıssız bıraktığın yanımı. Dirhem dirhem erirken ayazında, acılarımı eskitme mevsimler uğurluyor, mavi sürgünler kuşatıyor döşümde konaklayan hayallerimi, ABDİL IŞIK MUŞ

Öfkesinden kuduran bir iç denizdim.
Ritmini yitirirken Musanın asası.
Nuhun gemisinde yer bulamazdı,sımsıkı sararken esaret dalgası.
Hüznün bahçesinde bahtiyardı,kor ateşlerde yanan yürekler.
Kelimelerin zamansız gidişine inlerdi nağmeler.
Dar sokaklardı ürkek adımlarla arşınladığım.

Akdeniz’in mavisini topladım sevgili Alın terimle dirhem dirhem,portakal çiçeği kokan bir mevsimde , sevgime katık edip, Yükledim beyazlığını sırtıma bulutların, Isıtıp sevgimi güneşinde,geliyorum,özlemsel düşlerle, Aynı düşteyiz aynı yerde,Biliyorum sevgili Soğuk o eski otogarda, Isınacak dilsiz duvarlar sarılışının sıcaklığında, Gözlerinin ayrılığında, Biliyorum sevgili gözlerin bana o kadar uzak ki, Nerde eski bir otogar görsem sen kokar, Suskunluğumda. ABDİL IŞIK 13.12.2011

Ne zaman sona yaklaşsam
Ellerimde ışıklar
Güneşler doğurur
Adı sevda,adı özgürlük,

Ne zaman sona yaklaşsam