Unutmuyorum seni,ötelerdeyken.
Kendinden geçsen,
kaldırırım üzerindeki ağır duvarları.
Serinliği ince tan’ın.
Bulut, beyazlığını serpiyorken yüzüne
Seni bulması için
çiçek tozlarını salıyorum
Sadece seni söylemek -ki-daima
gül diziyorum, özleminle oynaşıyorum
Bir keskin bıçağın yonttuklarından
İçime zılgıtlar atıyorum
Lav taşından barikat gece
Gizliyorsun telaş içinde
Metruk bir yıldız sekiyor dönüşsüzlüğe doğru
Donsa sensiz bu bulvarlar
Kalakalsam şizofren anılarla baş başa
Az geliyor kurutmuyor yaralarımı
Sesine benzemeyen her ecza
Tenhalaşıyorum tek senin uğruna
Ve seni saklıyorum tek seni
İki büklüm olmuş dolunaysın sanki koynumda…
20.07.2018-39
Kayıt Tarihi : 20.7.2018 20:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!