Zulüm gelince Şiiri - Mustafa Yaralı

Canlardan bir cana, zulüm gelince,
Genizler yanıyor, ah mı tükenir?
Huzuru katledip, çile verince,
Heyhatlar, keşkeler, vah mı tükenir?

Bıçak ağzı gibi, sivri düzlerde,
Jilete benzeyen, keskin sözlerde,
Akıl estetiği arar, özlerde,
Gönül kırılınca, pah mı tükenir?

Niçin de, nerede, nasıl nedende,
Akılda fikirde, kalpte, bedende,
Mihnetle yaşayıp, kaygı güdende,
Çaresiz şaşkınlık, kâh mı tükenir?

Kargalar, kuzgunlar, şahinlerimiz,
İşleri yolunda, kâhinlerimiz,
Kabul görmeyince âminlerimiz,
“Olacağı buydu”, hah mı tükenir?

Gündüzü karartıp, gecede boğan,
Zulmeti çağırıp, ışığı kovan,
Çırası öflezik, mumu is boğan,
Güneşler, yıldızlar, Mah mı tükenir?

Omuzlar üstünde nice bahtiyar,
Başımıza bela birçok başlar var,
Zararı kullara, kedisine kâr
Ayak olanlara, şah mı tükenir?

Zenginler devlete zengin gidince,
Madalya verilir, talan edince,
Yüzüne bakmazlar, yoksul gelince,
Yaralıya karşı, nah mı tükenir?

03.10.2011…Mustafa Yaralı